Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

ΠΑ.ΣΟ.Κ.: ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ= ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΛΛΑΓΗΣ



Η πρόταση δυσπιστίας που υπέβαλε χτες το ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται ως μια από τις πλέον επιτυχημένες πολιτικές επιλογές του. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα πρέπει δικαίως να αισθάνεται ικανοποιημένος, εφόσον, λίγες μόνο μέρες μετά το Συνέδριο και ακόμη λιγότερες από την εκλογή των νέων οργάνων του Κινήματος, βλέπει την πολιτική πρωτοβουλία του να δημιουργεί όχι μόνο πολιτικό γεγονός πρώτου μεγέθους, αλλά και κλίμα αισιοδοξίας στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ.

Δεν έχει σημασία, αν επί της ουσίας η συγκεκριμένη πρόταση –όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα– δεν προκαλέσει και την καταψήφιση της Κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή και την πτώση της Νέας Δημοκρατίας από την εξουσία. Σημασία έχει, ότι το ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα ο Γιώργος Παπανδρέου, απαντά με τον καλύτερο –και θεσμικά προβλεπόμενο– τρόπο τόσο στις εσωκομματικές «μουρμούρες», ότι αποτελεί «ουρά του ΣΥΡΙΖΑ», αλλά και «στριμώχνει» ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση στην πορεία για την ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, δίχως ταυτόχρονα –κι είναι αξιοσημείωτο– να μειώνει καθόλου –το αντίθετο ίσα-ίσα– τις πολιτικές πρωτοβουλίες των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και των συνδικάτων για τη συλλογή υπογραφών και τη διεκδίκηση διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το θέμα αυτό.

Η κίνηση αυτή καλώς έγινε, επομένως, κι οι αντιδράσεις του πολιτικού συστήματος είναι ενδεικτικές και του στοιχείου του πλήρους αιφνιδιασμού που περιείχε, αλλά και της ευστοχίας της. Δεν νομίζω να χρειάζονται περισσότερα σχόλια από την εύγλωττη αμήχανη –ή μάλλον ειρωνική; – ατάκα του Αλέκου Αλαβάνου: «Καλώς τα τα παιδιά»

Πολύ μεγάλη σημασία όμως έχουν για τη συνέχεια και την παραπέρα πορεία του Κινήματος κι οι ενωτικές πρωτοβουλίες που πήρε ο Γιώργος Παπανδρέου και ο τρόπος που χειρίστηκε το όλο θέμα. Όλοι συμμέτοχοι και με ρόλο στην πρωτοβουλία του Αρχηγού. Κι όλοι ανταποκρίθηκαν, με πρώτο τον Βαγγέλη Βενιζέλο –που ορίστηκε και εισηγητής της πρότασης μαζί με τον «κλασικό» Θόδωρο Πάγκαλο– κι αυτό δείχνει πολλά…

Στην όλη διαδικασία όμως, πολύ μεγάλο ρόλο καλείται να διαδραματίσει αύριο Παρασκευή 28/3 κι η οργανωμένη –κι όχι μόνο– βάση του Κινήματος, εφόσον από τη συμμετοχή του κόσμου στο συλλαλητήριο κατά του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, αλλά και κατά του συνόλου της κυβερνητικής πολιτικής, που αποφάσισε να διοργανώσει το ΠΑΣΟΚ, έξω από τη Βουλή (ώρα 7 μ.μ.), θα κριθεί τελικά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό η μάχη των εντυπώσεων, απ’ ό,τι το αποτέλεσμα της νυχτερινής ψηφοφορίας μέσα στο Κοινοβούλιο.

Έφτασε, λοιπόν, η ώρα ο καθένας ν’ αναλάβει τις ευθύνες του; Μάλλον...

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

ΠΑ.ΣΟ.Κ.: ΓΙΑΤΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;



Δεν συμφωνώ με την πρόταση διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό. Δεν θεωρώ σωστή την επιλογή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να προσχωρήσει στην άποψη αυτή. Δεν συμμερίζομαι την αγωνία των «συντρόφων» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τη δύσκολη θέση που –κατά τα λεγόμενά τους και τη γνώμη τους– θα βρεθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Δεν συναγωνίζομαι –προς Θεού– τον Καραμανλή στα ΔΕΝ του ασφαλιστικού.

Οι λόγοι της διαφωνίας μου με τη «θεατροποίηση» –τελικά– του αγώνα για την ματαίωση της ψευδεπίγραφης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είναι αμιγώς πολιτικοί.

Δεν στέκομαι στο γράμμα του άρθρου 44 του Συντάγματος. Δεν εξετάζω πώς ρυθμίζεται το θέμα από τον Κανονισμό της Βουλής κι ούτε εξετάζω αν έχει εκδοθεί ο προβλεπόμενος Νόμος που να εξειδικεύει τη Συνταγματική διάταξη. Δεν μ’ ενδιαφέρει τι πράττουν η Γ.Σ.Ε.Ε. κι η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ως τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με νοιάζει τι κάνει, και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. –στην προκειμένη περίπτωση– διέπραξε ένα ακόμα λάθος τακτικής.

Συγκεκριμένα, εφόσον το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επέλεξε –σωστά κατά τη γνώμη μου– να δώσει τη μάχη του για τα δικαιώματα των ασφαλισμένων και μέσα στο Κοινοβούλιο, ήταν άσκοπο και πολιτικά λανθασμένο να συνταχθεί τελικά και να προσχωρήσει στην άποψη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για διεκδίκηση δημοψηφίσματος. ‘Η παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς, λέει ο λαός μας… Δεν είναι δυνατόν να δίνεις ολονύχτιες –και επιτυχημένες– μάχες στη Βουλή και μάλιστα κάτω από εξαιρετικά αντίξοες κι εχθρικές συνθήκες και στο τέλος να τα διαγράφεις όλα –αντί να τα αναδείξεις ως θέσεις και αντίλογο– και να ασθμαίνεις πίσω από τις μελοδραματικές κορώνες του Αλαβάνου και τ’ αντάρτικο πόλης του Τσίπρα.

Μάλιστα, η προσχώρηση αυτή έγινε χωρίς καν συνεννόηση, χωρίς όρους, χωρίς αποσαφηνισμένο περιεχόμενο. Είναι τυχαίο, ότι το Κ.Κ.Ε., ανακρούει –για μια ακόμα φορά– πρύμνη εξαγγέλλοντας δική του πρόταση;

Η κάθε Κυβέρνηση έχει την ευχέρεια να εισηγείται νομοσχέδια για να εφαρμόσει την πολιτική της και το ασφαλιστικό –ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και τις συνέπειες που θα προκαλέσει η εφαρμογή του– εντάσσεται σ’ αυτό το πλαίσιο. Από πότε λειτουργεί ο θεσμός της «λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας»; Επειδή το αναφέρουμε κάπου στο πρόγραμμά μας νομίζουμε, ότι άντε έγινε κι όλας συνταγματική ρύθμιση; Εκτός κι αν νομίζουμε, ότι το ασφαλιστικό λύνεται μ’ ένα «ναι» ή μ’ ένα «όχι», όπως το θέμα των αμβλώσεων ή της αποτέφρωσης των νεκρών…

Ας μέναμε –αν το νομίζαμε σωστό– τουλάχιστον στη διεκδίκηση και στην ανάδειξη των πλεονεκτημάτων από την εφαρμογή του Νόμου Ρέππα. Ούτε αυτό το κάναμε ως το τέλος... Και τελικά τι κάναμε;

Όσοι, λοιπόν, κατηύθυναν και πάλι τον κύριο Παπανδρέου, τον πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σ’ αυτή την επιλογή, ας σχεδιάσουν από τώρα και τις εξηγήσεις για το επικείμενο φιάσκο του δημοψηφίσματος. Είναι όμως καιρός κι ο ίδιος ν’ αντιληφθεί, ότι οι ψηφοφόροι και ο κόσμος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν το αφήνουν πίσω επειδή είναι δυσαρεστημένοι από την έλλειψη τάχα ελκυστικών προτάσεων και θέσεων, αλλά κι από το ότι, αφενός τις πολιτικές του προτάσεις δεν μπορεί να τις προωθήσει σχεδιασμένα, συντονισμένα κι αποτελεσματικά, ώστε να τις κάνει κατανοητές και κυρίαρχες στην κοινωνία κι αφετέρου, αμφιταλαντεύεται σε επιλογές και κινήσεις, που μόνο σύγχυση ή ακόμα και θυμηδία προκαλούν στον ελληνικό λαό.