Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ

Αυτές τις μέρες έχει αναρτηθεί για διαβούλευση στο http://www.opengov.gr/ το προσχέδιο νόμου για την ανάρτηση αποφάσεων και πράξεων κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών οργάνων στο διαδίκτυο, που αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς τα μπρος για τη διαφάνεια και τη νομιμότητα στη λειτουργία των οργάνων του κράτους. Στην εθνική αυτή υπόθεση το Εθνικό Τυπογραφείο μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο και να συμβάλει μέσω της περαιτέρω ανάπτυξης των δραστηριοτήτων του στην προσπάθεια, που ανέλαβε για το θέμα ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Είναι γεγονός, ότι το Εθνικό Τυπογραφείο αποτελεί παραδοσιακά υπηρεσία «κλειδί» για τη λειτουργία του πολιτεύματος, εφόσον με την αποτελεσματική άσκηση της αρμοδιότητάς του για έκδοση της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ.), είναι συνυφασμένη κι η ασφαλής τήρηση των συνταγματικά επιβεβλημένων αρχών της δημοσιότητας και της ορατής δράσης των οργάνων του κράτους. Παράλληλα, η υφιστάμενη παραγωγική υποδομή επιτρέπει την κάλυψη και άλλων σημαντικών εκδοτικών δραστηριοτήτων, απόλυτα αναγκαίων για την εκπλήρωση των κρατικών λειτουργιών, αλλά και την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Με την αξιοποίηση πιστώσεων του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά και πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πραγματοποίησε σταδιακά από το 1994 στοχευμένες επενδύσεις τόσο σε κεφαλαιουχικό εξοπλισμό, όσο και σε εφαρμογές και τεχνολογία πληροφορικής, ώστε να διαθέτει πλέον σύγχρονο τυπογραφικό εξοπλισμό και δίκτυο, ανακαινισμένες κτιριακές εγκαταστάσεις και, ταυτόχρονα, πολύ καλή φήμη μεταξύ των δημοσίων υπηρεσιών.
Το Εθνικό Τυπογραφείο της εποχής μας, λοιπόν, ως αποκλειστικός εκδότης και διαχειριστής της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, και υπό το φως των τεχνολογικών εξελίξεων, αλλά προ παντός της επιτακτικής κοινωνικής απαίτησης για διαφάνεια και δημοσιότητα στην άσκηση των κρατικών δραστηριοτήτων, καλείται να διαδραματίσει κομβικό ρόλο για τη διασφάλιση των αρχών αυτών στο πλαίσιο της εύρυθμης λειτουργίας του πολιτεύματος. Ταυτόχρονα, η εκπλήρωση της αποστολής του σχετίζεται άμεσα με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, την εισαγωγή δηλαδή τεχνολογιών αιχμής για την εξοικονόμηση πόρων και την ποιοτική αναβάθμιση των υπηρεσιών διακυβέρνησης τόσο προς τον δημόσιο τομέα, όσο και προς τις επιχειρήσεις και τους πολίτες.
Το συγκριτικό λειτουργικό του πλεονέκτημα, έναντι άλλων αμιγώς διοικητικού χαρακτήρα δημοσίων υπηρεσιών, συνδυαζόμενο με την προσαρμοστικότητα κι ευελιξία που του παρέχει η οργανωτική του αυτοτέλεια ως ειδική γραμματεία στην αποκλειστική ευθύνη του υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, προσφέρει με επάρκεια –όπως αποδεικνύει η μέχρι σήμερα εμπειρία– τη δυνατότητα να βρίσκεται σε ετοιμότητα για την ανάπτυξη πρωτοβουλιών ενσωμάτωσης νέων δραστηριοτήτων και καινοτομιών. Η εξέλιξη αυτής της δυναμικής, που έχει ως στόχο την εξυπηρέτηση του κράτους και της κοινωνίας των πολιτών στον κρίσιμο τομέα της πληροφόρησης και της τήρησης της νομιμότητας, κατατείνει στη διαρκή αναζήτηση εξελιγμένων τρόπων διαχείρισης και διοίκησης των διαδικασιών, σύγχρονες κι ευέλικτες δομές και διατήρηση αμφίδρομης επικοινωνίας με το σύνολο του ελληνικού διοικητικού συστήματος.

Είναι από χρόνια γνωστή η θεαματική τεχνολογική μεταβολή που έχει επέλθει και στο χώρο των γραφικών τεχνών –όπως τουλάχιστον ήταν γνωστός για το Εθνικό Τυπογραφείο ως τα τέλη της 10ετίας του 1980– με την εισαγωγή των εφαρμογών της πληροφορικής, την επέκταση της ψηφιακής εκτύπωσης, των αυτοματισμών και των τηλεπικοινωνιών. Η κλασική τυπογραφία, ανήκει πλέον στα μουσειακά είδη, το ίδιο και οι μέθοδοι που επέβαλαν οι μηχανές που χρησιμοποιούνταν. Ο σκληρός πυρήνας της τυπογραφίας όμως εξακολουθεί να είναι παρών, έστω κι αν περιορίζεται πλέον σε πολύ μικρότερο χώρο απ’ αυτόν που ήταν αναγκαίος παλαιότερα (π.χ. εκτυπώσεις, βιβλιοδεσία), ενώ στο μεταξύ νέες συσκευές, μηχανές κι εφαρμογές έχουν εισαχθεί. Ίσως μόνο η οσμή της μελάνης ή τ’ αποκόμματα των κοπτικών μηχανών δένουν εντονότερα με τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Ακόμα κι ο χειρισμός σύγχρονων εκτυπωτικών μηχανών πραγματοποιείται μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ταυτόχρονα, η επέκταση της δυνατότητας για διακίνηση εγγράφων με ηλεκτρονικό τρόπο, η ραγδαία εξάπλωση του Internet ως μέσου επικοινωνίας και προώθησης προϊόντων, η αυτοματοποίηση της επεξεργασίας κειμένων και εικόνων, αποτελούν μερικές μόνο από τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων χρόνων.
Το Εθνικό Τυπογραφείο κατέχει, όπως προαναφέρθηκε, σε σημαντικό βαθμό τις υποδομές, τον εξοπλισμό και την τεχνογνωσία που απαιτούνται για την εφαρμογή ενός σύγχρονου προτύπου λειτουργίας, εκείνο που, κατά την άποψή μας, χρειάζεται είναι να αναπροσαρμοστούν υφιστάμενες δραστηριότητες και διαδικασίες και ν’ αναπτυχθούν, όπου κριθεί αναγκαίο, νέες, λαμβάνοντας υπόψη προγράμματα και εφαρμογές της δημόσιας διοίκησης κι όχι μόνο, που στο μεταξύ βρίσκονται σε εξέλιξη (π.χ. Πλαίσιο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, open access κ.λπ.).
Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο (Νόμος 3448/2006, Π.Δ. 188/1996) που καθορίζει, εκτός από τα οργανωτικά θέματα του Εθνικού Τυπογραφείου και τους όρους έκδοσης της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, θα πρέπει να επεκταθεί και να καλύψει περιοχές και δράσεις, που μέχρι σήμερα δεν καλύπτονται, ώστε να εκλείψει η θεσμική ανεπάρκεια και αδυναμία σε κρίσιμους για τη διαφάνεια, την τήρηση της νομιμότητας και την πληροφόρηση των πολιτών τομείς. Είναι αυτονόητο, ότι η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών δεν είναι από μόνη της σε θέση να επιλύσει αυτόματα το όποιο έλλειμμα πληροφόρησης, αν προηγουμένως δεν δημιουργηθεί ένα περιβάλλον φιλικό προς τους χρήστες. Είναι συνεπώς αναγκαίο, το δημοσίευμα στο Φ.Ε.Κ., η πληροφορία ως πρώτη ύλη, να υφίσταται προηγουμένως εξαντλητική επεξεργασία και ταξινόμηση, ώστε στη συνέχεια να διαδίδεται και να διαχέεται προς το περιβάλλον σε έντυπη ή ψηφιοποιημένη μορφή ως προϊόν εύχρηστο, αντιληπτό και αξιοποιήσιμο. Επιπλέον, η αναζήτηση, ο σχεδιασμός κι η προσφορά νέων προϊόντων και υπηρεσιών που παρέχουν προστιθέμενη αξία στην δημοσιευτέα μέσω των Φ.Ε.Κ. ύλη, δεν καλλιεργούν μόνο ένα κλίμα αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στο εσωτερικό του οργανισμού, αλλά διασφαλίζουν κι επιπλέον του κρατικού προϋπολογισμού οικονομικούς πόρους, που συμβάλλουν στην ενίσχυση της διαθεσιμότητας (λειτουργία, συντήρηση κ.λπ.) του συστήματος. Στην περίπτωση αυτή, οι χρήστες των προϊόντων και υπηρεσιών, που καλούνται να καταβάλουν το αναγκαίο κόστος, δεν το αντιλαμβάνονται ως επιβαλλόμενο τέλος, αλλά το κατανοούν, θεωρώντας το δικαιολογημένο.

Από τη συνοπτική προσέγγιση που προηγήθηκε αναδεικνύεται, κατά τη γνώμη μας, το κατά πόσο ενδιαφέρουσα κι ελκυστική προβάλει στις μέρες μας η προοπτική της περαιτέρω ανάπτυξης του Εθνικού Τυπογραφείου. Είναι προφανές, ότι εκ των πραγμάτων η ιστορική αυτή Υπηρεσία διαθέτει τα περιθώρια να επεκτείνει τις δραστηριότητές του, δίχως να ελλοχεύει ο κίνδυνος της στείρας γραφειοκρατικής της γιγάντωσης, αρκεί, φυσικά, η παραγωγή του ανάπτυξη ν’ αποτελέσει προϊόν μιας καλά σχεδιασμένης και οργανωμένης προσπάθειας, που θα εδράζεται στη βάση ενός δοκιμασμένου και ασφαλούς περιβάλλοντος διοίκησης.
Με δεδομένη τη διακηρυγμένη και σταθερή βούληση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να εργαστεί και να υπερασπιστεί αταλάντευτα την αρχή της διαφάνειας στη δράση και λειτουργία της κυβέρνησης, θέλουμε να πιστεύουμε, ότι είναι περισσότερο από βέβαιο, πως θα δοθεί νέα ώθηση στις υπάρχουσες δομές και θα ενισχυθεί αισθητά ο διακριτός ρόλος του Εθνικού Τυπογραφείου ως δημόσιας υπηρεσίας ικανής να εγγυηθεί την προστασία της νομιμότητας και τη διασφάλιση της διαφάνειας στη λειτουργία ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους.

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ


Απόλυτα σωστή η απόφαση να προωθηθούν άμεσα οι αποφάσεις που αφορούν το σύστημα προσλήψεων μέσω Α.Σ.Ε.Π. Ήταν αναγκαίο η βούληση της κυβέρνησης για διαφάνεια, αξιοκρατία και ανοιχτή διακυβέρνηση να εκδηλωθεί και στον νευραλγικό τομέα της στελέχωσης της δημόσιας διοίκησης. Το σχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα για διαβούλευση από τον Υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, απαντά με πειστικότητα όχι μόνο στην ανάγκη επέκτασης και διεύρυνσης του πεδίου εφαρμογής του ν. 2190/1994 όπως ισχύει, αλλά ταυτόχρονα επιχειρεί να διορθώσει και κρίσιμες στρεβλώσεις ή αλλοιώσεις του συστήματος, όπως π.χ. η συνέντευξη κι οι συμβάσεις έργου, που επέτρεπαν καταστρατηγήσεις κι αλλοιώσεις της αρχής της ισότητας και της αξιοκρατίας για τις προσλήψεις στο δημόσιο.

Πέραν αυτών, η παρέμβαση αυτή τη στιγμή σε επιμέρους διατάξεις του συστήματος προσλήψεων (προτεινόμενα άρθρα 4 έως και 7) πιθανολογούμε –είναι άλλωστε φανερό κι από τον σχολιασμό που γίνεται– ότι μάλλον θα προκαλέσουν σύγχυση, ανησυχία κι αναστάτωση, τόσο στους ενδιαφερόμενους πολίτες και στις δημόσιες υπηρεσίες, όσο και στο ίδιο το Α.Σ.Ε.Π., που ήδη όπως είναι γνωστό αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα με την έγκαιρη διεκπεραίωση των αρμοδιοτήτων του.

Τι νόημα άραγε έχει στην παρούσα χρονική συγκυρία να τροποποιηθούν για μια ακόμα φορά περιστασιακά διατάξεις που αφορούν π.χ. την μοριοδότηση των πτυχίων ή την εμπειρία, που ήδη στα 15 χρόνια που έχουν περάσει από την θέσπιση του ν. 2190 μετρούν από 30 μέχρι 47 τροποποιήσεις;

Ειδικά, το τεστ δεξιοτήτων, είναι έξω από το πνεύμα και το γράμμα –στην κυριολεξία– του ν. 2190. Το συγκεκριμένο τεστ είναι μια επινόηση που θεσμοθετήθηκε το 2002 (άρθρο 8 παρ. 3 του ν. 3051 - ΦΕΚ 220/Α) παράλληλα με τη διατήρηση όλης της διαδικασίας μοριοδότησης (βαθμοί πτυχίων, εμπειρία, εντοπιότητα κ.λπ.), για να βαθμολογούνται οι γενικότερες και πρακτικές γνώσεις, καθώς και οι δεξιότητες (αριθμητικές, αναλυτικές, λεκτικές, κρίσης και αντίληψης) των υποψηφίων (sic).

Πώς συμβιβάζεται όμως, από τη μια να βαθμολογούνται και να κατατάσσονται σε κλίμακα αξιολόγησης τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και ταυτόχρονα από την άλλη να τα φαλκιδεύεται η αξιολόγηση με την εισαγωγή υποκειμενικών κριτηρίων μέσω τεστ;

Η κοινή λογική κατά τη γνώμη μου λέει: ‘Η έχω αντικειμενικά βαθμολογούμενα κριτήρια για την επιλογή των υποψηφίων ή έχω αποκλειστικά τεστ δεξιοτήτων. Διαφορετικά, είναι ανεπίτρεπτο να πριμοδοτείς π.χ. τους κατόχους διδακτορικού τίτλου (απαλλάσσοντάς τους μάλιστα από τη στοιχειώδη υποχρέωση που ίσχυε μέχρι σήμερα ο τίτλος τους να έχει συνάφεια με την ειδικότητα της θέσης που προκηρύσσεται) κι απ’ την άλλη να «κλείνεις το μάτι» στους απόφοιτους λυκείου, ότι με το τεστ μπορεί να ανατρέψουν το αντικειμενικό δεδομένο της διαφοράς της εκπαιδευτικής βαθμίδας.

Άραγε έχει (και πώς) αξιολογηθεί η μέχρι σήμερα εμπειρία από την πραγματοποίηση του τεστ;

Πόσο κόστισε η διοργάνωσή του –τώρα μάλιστα αντικαθίσταται το «τακτικά» κι επιβάλλεται η «μία τουλάχιστον φορά κάθε δύο έτη» πραγματοποίησή του– σε μια περίοδο μάλιστα που το ζητούμενο είναι η εξοικονόμηση πόρων κι η αποτελεσματικότητα του δημοσίου;

Πόσο ικανοποιητικό κρίνεται, ότι η προηγούμενη διαδικασία ξεκίνησε στις 31-12-2007 (Δημοσίευση προκήρυξης: 522/ΑΣΕΠ), το τεστ πραγματοποιήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2008 (σε 1.035 εξεταστικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα) κι η δημοσίευση της οριστικής βαθμολογίας σε ΦΕΚ έγινε στις 6 Μαΐου 2009 (σε 14 διαφορετικά ΦΕΚ του τεύχους Γ’ με σύνολο σελίδων 1.991), δηλαδή συνολικά ένας και πλέον χρόνος; (Το λεπτομερές χρονικό στη σελίδα του Α.Σ.Ε.Π.)

Υπάρχουν αρκετά ανοιχτά θέματα που αφορούν το σύστημα προσλήψεων, κρισιμότερο ίσως είναι αυτό της απλούστευσης των διαδικασιών και της επίσπευσης του χρόνου ολοκλήρωσής τους από το Α.Σ.Ε.Π. Αν δεν προηγηθούν οι αναγκαίες τομές προς την κατεύθυνση αυτή, όσο αγαθές κι αν είναι οι προθέσεις για τη διασφάλιση του αδιάβλητου των διαγωνισμών μέσω διαδοχικών νομοθετικών ρυθμίσεων στο σύστημα προσλήψεων, το μόνο που με ασφάλεια επιτυγχάνεται είναι η προσθήκη νέων ψηφίδων σ’ ένα ήδη δαιδαλώδες μωσαϊκό κανόνων και διατάξεων, που εν τοις πράγμασι υπονομεύουν το όποιο κοινωνικά δίκαιο σκοπούμενο αποτέλεσμα.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

ΑΡΧΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ


Θαυμάσαμε, αμέσως μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού της χώρας Γιώργου Παπανδρέου, να προσκαλέσει τον Συνήγορο του Πολίτη στην πρώτη συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβουλίου. Ο μεστός κι ανεπιτήδευτος λόγος του καθηγητή Γιώργου Καμίνη, που προΐσταται αυτής της ανεξάρτητης Αρχής, οι καίριες επισημάνσεις του κι η ακρίβεια των επιχειρημάτων του, ανέδειξαν με αδρές γραμμές, αφενός μεν το σημαντικό έργο που καλείται να φέρει σε πέρας η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την προστασία του πολίτη απέναντι στη διοίκηση και τη γραφειοκρατία και αφετέρου το όντως σπουδαίο έργο και τη συνέπεια με την οποία εκπληρώνει την αποστολή της αυτή η ανεξάρτητη Αρχή.
Διαβάσαμε πριν λίγες μέρες στις εφημερίδες, ότι κατά τη συνάντηση του πρώην υπουργού και εμπνευστή του νόμου 2190 για τη δημιουργία του Α.Σ.Ε.Π. Αναστάση Πεπονή με την υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, ότι ο παλαιός πολιτικός φέρεται να προέτρεψε τον υπουργό να προχωρήσει σε νέο νόμο για τις προσλήψεις, εφόσον ο νόμος που ισχύει έχει υποστεί τόσες τροποποιήσεις που αν τις μαζέψεις «γεμίσεις ένα βιβλίο με 408 σελίδες».
Ένα μεγάλο μέρος των ρυθμίσεων που επικαλέστηκε ο πρώην υπουργός, αφορούν οργανωτικά θέματα του Α.Σ.Ε.Π., που αποτελεί επίσης ανεξάρτητη Αρχή. Μια Αρχή όμως που ακολούθησε για την οργάνωση και την ανάπτυξή της τα μεταπολεμικά στερεότυπα της γραφειοκρατικής γιγάντωσης του ελληνικού δημοσίου, που αναπαράγουν παθολογίες και δυσλειτουργίες ενός διοικητικού συστήματος που, αγκυλωμένο σε νομικισμούς και τυπολατρίες, αδυνατεί να παρακολουθήσει της σύγχρονες αρχές της διοίκησης, είναι αναποτελεσματικό και δύσκαμπτο και, τελικά, ταλαιπωρεί τους νεαρούς πολίτες, που επιζητούν το διορισμό τους σε μια θέση του δημοσίου.
Το γεγονός, ότι υπάρχουν διαγωνισμοί που διαρκούν περισσότερο από δύο χρόνια μέχρι να ολοκληρωθούν, είναι ενδεικτικό των αργόσυρτων διαδικασιών που εφαρμόζονται, σε μια εποχή μάλιστα που η ανεργία χτυπά κόκκινο και το δημόσιο –στο βαθμό που καλύπτει τις κενές οργανικές του θέσεις– αποζητά εδώ και τώρα νέες γνώσεις και σύγχρονες εξειδικεύσεις.
Μια εξήγηση, στο πώς συμβαίνει σύγχρονες δημόσιου χαρακτήρα υπηρεσίες, όπως είναι οι Ανεξάρτητες Αρχές, που θεσπίστηκαν τη δεκαετία του 1990 από τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να εμφανίζουν τόσο κραυγαλέες και αντιφατικές συμπεριφορές, μπορεί ν’ αναζητηθεί στον τρόπο οργάνωσης και στελέχωσής τους.
Ο Συνήγορος του Πολίτη είναι οργανωμένος ανά κύκλους αρμοδιότητας και το οργανόγραμμά του, εμφανίζει ανάγλυφα με την απλότητα και τη συνοχή του, να επιτελεί με συνέπεια μια από τις βασικότερες διοικητικές λειτουργίες, τον συντονισμό. Επιπλέον, είναι στελεχωμένος από νέους επιστήμονες, που διαθέτουν την αναγκαία ανά τομέα εξειδίκευση προκειμένου να ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους. Κάτι ανάλογο παρατηρείται και στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, με τη διαφορά ότι εδώ, στην κορυφή της πυραμίδας υπάρχουν Πρόεδρος και ολιγάριθμα μέλη, καθηγητές πανεπιστημίου κατά κύριο λόγο και δικηγόροι.
Ανατρέχοντας στο οργανόγραμμα του Α.Σ.Ε.Π. αντιλαμβανόμαστε με την πρώτη ματιά τη γραφειοκρατική πυραμίδα που σχηματίζεται (Γενικές Διευθύνσεις, Διευθύνσεις, Τμήματα κ.λπ.) στην κορυφή της οποίας βρίσκονται ο Πρόεδρος, οι δύο Αντιπρόεδροι κι οι εικοσιένας σύμβουλοι. Στις επαγγελματικές τους περγαμηνές, όλοι σχεδόν τον τίτλο του τέως ή του επί τιμή. Συνταξιούχοι δικαστικοί και δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι συγκρίσεις είναι καταλυτικές και αποκαρδιωτικές.
Μέσα σε δεκαπέντε μόλις χρόνια το Α.Σ.Ε.Π. έχει μεταβληθεί σε δεινόσαυρο του ελληνικού συστήματος διοίκησης.
Σε μια εποχή, που ένα από τα πιο καυτά ζητούμενα για τον τόπο μας είναι η αποτελεσματική λειτουργία του κράτους, η παραγωγικότητα κι η εξοικονόμηση πόρων, έχουμε αποθέσει όλο το σύστημα των προσλήψεων σ’ ένα φορέα που εκ των πραγμάτων αδυνατεί να το διαχειριστεί. Και τη στιγμή μάλιστα, που ένα από τα πιο καυτά προβλήματα της νέας γενιάς είναι η υψηλή ανεργία των νέων επιστημόνων με το υψηλό επίπεδο εξειδίκευσης και γνώσεων.
Ασφαλώς είναι αναγκαία η νομοθετική «αναγέννηση» του συστήματος προσλήψεων στο δημόσιο, αλλά ταυτόχρονα κι η πλήρης αναδιοργάνωση του Α.Σ.Ε.Π. είναι εξίσου επιτακτική προκειμένου ν’ «αναπνεύσει» το σύστημα και μια από τις κρίσιμες παραμέτρους για την επιτυχία του εγχειρήματος είναι κι η στελέχωση όλων των οργάνων του Α.Σ.Ε.Π. με νέους επιστήμονες, που θα διαθέτουν όχι μόνο τις αναγκαίες γνώσεις, αλλά προ παντός τη δύναμη και το κουράγιο να δουλέψουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

ΓΙΩΡΓΟ ΠΡΟΧΩΡΑ...

Φαίνεται ότι οι επιλογές κι οι αποφάσεις του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου δεν προκαλούν ξάφνιασμα και έκπληξη μόνο στην κοινή γνώμη, αλλά και στο κομματικό ακροατήριο. Δεν εξηγείται διαφορετικά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την εκλογή του Σωκράτη Ξυνίδη ως νέου Γραμματέα του κόμματος.
Το «κυβερνητικό ΠΑ.ΣΟ.Κ.» αντιλαμβάνεται ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε ριζική ανατροπή κι ανασύνταξη όχι μόνο των δομών και των σχέσεων εξουσίας σε επίπεδο κυβέρνησης, αλλά και σε πλήρη ρήξη με εσωκομματικές νοοτροπίες και αντιλήψεις, που σιωπούσαν ως φαίνεται μέχρι σήμερα στην ιδέα ανάκτησης των «λαφύρων» της εξουσίας.
Το μαχαίρι αγγίζει το κόκαλο κι ο πόνος είναι οξύς. Αν το εγχείρημα πετύχει, η πληγή επουλωθεί σύντομα και δεν κακοφορμίσει, τότε ο Γιώργος Παπανδρέου θα έχει επιτύχει ν’ απελευθερώσει το πολιτικό σύστημα από νοσηρές συμπεριφορές, αγκυλωμένες αντιλήψεις και παγιωμένες δυσλειτουργίες, που το ταλανίζουν εδώ και χρόνια και έχουν συμβάλει στην απαξίωση της πολιτικής και στην καταρράκωση κάθε έννοιας αξιοκρατίας και ισότητας.
Η καθαρότητα των θέσεων και των στοχεύσεων, που συνδυάζεται με την ευθεία προβολή και δοκιμασία τους τόσο στο πολιτικό προσκήνιο της όσο και ενώπιον της κοινωνίας των πολιτών, τροφοδοτούν το κλίμα αισιοδοξίας κι ελπίδας, που με τις πρώτες τις κινήσεις δημιούργησε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Τώρα ίσως γίνεται αντιληπτό, ότι το «Γιώργο προχώρα κι άλλαξε τα όλα», δεν αποτελούσε για τον Γιώργο Παπανδρέου απλώς ένα εύληπτο σύνθημα που ακουγόταν ευχάριστα, αλλά μια εντολή κι ένα χρέος απέναντι στην κοινωνία, στον τόπο, αλλά και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ

Το Α.Σ.Ε.Π. επισκέπτεται σήμερα ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης και ασφαλώς θ’ αναφερθεί και θα τονίσει τον ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο αυτής της Ανεξάρτητης Αρχής –που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κι ο Αναστάσης Πεπονής ίδρυσαν το 1994– για την τήρηση της νομιμότητας, της αμεροληψίας και της διαφάνειας στις διαδικασίες πρόσληψης προσωπικού στον δημόσιο τομέα.
Η επίσκεψη συμπίπτει και με την ανακοίνωση της πρόθεσης της κυβέρνησης να δοθεί τέλος στα προγράμματα stage στο δημόσιο, γεγονός που ασφαλώς τη φορτίζει με ακόμα συμβολικότερη αξία ως προς την πρόθεση της κυβέρνησης να βαδίσει αταλάντευτα το δρόμο της αξιοκρατίας, της ισότητας και του δικαίου.
Ευρισκόμενος όμως μεταξύ του προέδρου, της γραμματείας, συμβούλων, των μελών, του επιστημονικού προσωπικού, των γενικών διευθυντών, των διευθυντών κα των λοιπών υψηλόβαθμων στελεχών του Α.Σ.Ε.Π. θα ήταν καλό να ζητήσει και τον φάκελο με την ισχύουσα νομοθεσία και τις άλλες διατάξεις για τις προσλήψεις. Τότε ίσως αντιληφθεί πόση αναλογικότητα υπάρχει μεταξύ της πληθώρας των διατάξεων και του πολυπληθούς προσωπικού που στελεχώνει μείζονες κι ελάσσονες ολομέλειες, τμήματα –ακόμα και θερινών διακοπών–, συμβούλια, επιτροπές κι ομάδες εργασίας του Α.Σ.Ε.Π.
Ταυτόχρονα, εξίσου χρήσιμο θα ήταν αν ζητούσε και στοιχεία από τις κάθε είδους απολαβές κι αποζημιώσεις των εν λόγω –περισσοτέρων μεγαλοσυνταξιούχων– στελεχών. Τότε ίσως αντιλαμβανόταν πόση αναντιστοιχία και ανισότητα υπάρχει όχι μόνο μεταξύ εργαζομένων σε άλλες υπηρεσίες με τα ίδια προσόντα, αλλά και μεταξύ άλλων ανεξάρτητων αρχών –εύγλωττη η επισήμανση στην έκθεση έτους 2008 (σελ. 17) του προέδρου της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, προπαντός όμως ίσως διαπίστωνε την αναντιστοιχία με την αποτελεσματικότητα και την ευελιξία, που θα έπρεπε αυτή ειδικά η δημόσια Αρχή να επιδείκνυε προς το κοινωνικό σύνολο σε σχέση με τη συνολική διαχείριση του συστήματος των προσλήψεων.
Η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η αντικειμενικότητα κι η εξυπηρέτηση των πολιτών δεν συμβαδίζουν, νομίζουμε, ούτε συμβιβάζονται με τις πολυδαίδαλες διαδικασίες, τα ατέλειωτα δικαιολογητικά, την πολυνομία. Όπως δεν συνδυάζονται και δεν συμβιβάζονται κι οι παχυλές απολαβές με την αναποτελεσματικότητα, την καθυστέρηση και τη γραφειοκρατία.
Η ανεξαρτησία του συστήματος προσλήψεων, όπως εμπνεύστηκε κι ίδρυσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πριν 15 χρόνια, είναι κατάκτηση της κοινωνίας κι ένας από τους βασικότερους πυλώνες για την αξιοκρατία στο δημόσιο, αλλά και την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Ο σημερινός τρόπος λειτουργίας του θεσμού είναι πέρα για πέρα ξεπερασμένος και δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ανταποκριθεί στις ανάγκες στελέχωσης με προσωπικό μιας ευέλικτης, επιστημονικά και τεχνολογικά προηγμένης κι αποτελεσματικής διοίκησης.
Αν κάποιος αμφισβητεί τις διαπιστώσεις, δεν έχει παρά να ανατρέξει σε μια διακήρυξη διαγωνισμού στο ΦΕΚ Προκηρύξεων του Α.Σ.Ε.Π. Τα σταυρόλεξα και τα sudoku ωχριούν μπροστά της. Κι αυτή αποτελεί ένα από τα αρχικά μόνο στάδια της διαδικασίας πρόσληψης…
Είναι υποχρέωση της νέας κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του υπουργού Εσωτερικών, να αξιολογηθούν τα ως τώρα αποτελέσματα, να σταθμισθούν τα υπάρχοντα δεδομένα και να ληφθούν με νηφαλιότητα και σύνεση οι αναγκαίες γενναίες αποφάσεις.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

ΝΤΟΡΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ...

«Είναι πλέον προφανές ότι όσα υποσχέθηκε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εφικτό να υλοποιηθούν μετεκλογικά. Πριν από τις εκλογές τόσο η Τράπεζα της Ελλάδος όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχαν προειδοποιήσει για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, αλλά εκείνοι επέμεναν να τάζουν τα πάντα στους πάντες. Τώρα η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να λάβει τα αναγκαία μέτρα και να ξεχάσει όσα είχε υποσχεθεί. Είναι βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα πληρώσει ακριβά τον προεκλογικό λαϊκισμό του. Εύχομαι αυτό το κόστος να μην το πληρώσει ο Έλληνας πολίτης».
Δήλωση της Ντόρας, χειροπιαστό δείγμα για το πώς πρόκειται να πολιτευτεί κι η μελλοντική αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ξέχασε προφανώς τι έλεγε η ίδια, το κόμμα της κι ο απερχόμενος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.
Αμετανόητοι δημαγωγοί. Οι δαχτυλιές είναι ακόμα νωπές στα μάγουλά τους από το χαστούκι του λαού στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου κι όμως επιχαίρουν προκλητικά για την κατάσταση που οδήγησαν την οικονομία της χώρας με τις επιλογές τους και κομπάζουν, γιατί θ’ αναγκαστεί –λέει– το ΠΑΣΟΚ να πάρει τα αναγκαία μέτρα για το νοικοκύρεμά τους. Αρκετά φροντίσατε τα χρόνια της διακυβέρνησής σας για τους πολίτες αυτής και για το μέλλον της χώρας κυρία Μπακογιάννη, ασχοληθείτε προς το παρόν με τα εσωκομματικά σας κι αφήστε ήσυχο τον Έλληνα πολίτη. Η τύχη των πολιτών και του τόπου βρίσκεται πλέον σε υπεύθυνα χέρια…

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

ΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ


Το προσεχές Σαββατοκύριακο ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κι οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ θα καταθέσουν στη Βουλή τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής τους. Μέσα από αυτές θα οριοθετηθούν πλέον οι άξονες που θα κινηθούν οι πολιτικές και ταυτόχρονα θα εξειδικευτούν κατά το δυνατόν οι κατευθύνσεις και προτεραιότητες στους επιμέρους τομείς.

Ουσιαστικά από τη Δευτέρα θ’ αρχίσει να παράγεται πολιτικό έργο και να δρομολογούνται οι αναγκαίες αποφάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που άφησε πίσω της η Νέα Δημοκρατία. Κι είναι τόσα πολλά τα ανοιχτά μέτωπα, που η νέα κυβέρνηση χρειάζεται όσο τίποτε άλλο αποτελεσματικό συντονισμό και ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας.

Κρίσιμο είναι να γίνει αντιληπτό, ότι τα χρονικά περιθώρια –η περίοδος χάρητος όπως λέγεται κατά παράδοση– είναι αρκετά και σίγουρα πολύ περισσότερα απ’ όσα υπολογίζονταν πριν τις εκλογές κι ασφαλώς οι πρώτες κινήσεις κι οι πρώτες εξαγγελίες συνέβαλλαν σ’ αυτό. Καταστροφικό θα είναι αν επικρατήσει η λογική του εδώ και τώρα ανοίγουμε όλα τα μέτωπα μαζί κι οι υπουργοί αρχίσουν να διαγκωνίζονται για το ποιος θα πρωτοστατήσει σε καινοτομίες και ανατροπές. Χρόνος υπάρχει, χρόνος για χάσιμο με παλινωδίες και πισωγυρίσματα δεν υπάρχει.

Εξίσου σημαντικό είναι να λειτουργήσει η νέα κυβέρνηση σαν ομάδα εργασίας κι όχι μόνο σαν ομάδα εξουσίας. Αν ευοδωθεί η προσπάθεια ανοίγματος του κράτους και της δημόσιας διοίκησης στην κοινωνία. Αν γίνουν συμμέτοχοι της κυβερνητικής προσπάθειας και στελέχη καριέρας του κρατικού μηχανισμού και αποφευχθούν οι λογικές των κλειστών πολιτικών γραφείων με τους πολυάριθμους συμβούλους και τους ποικιλώνυμους παρατρεχάμενους, τότε θ’ ανοίξουν οι κλειστοί από χρόνια δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ της κοινωνίας και της πολιτικής ηγεσίας του τόπου και θα ξαναγεννηθεί η χαμένη σχέση εμπιστοσύνης κράτους -πολίτη.

Η λυδία λίθος όμως του όλου εγχειρήματος για την αποτελεσματική και συγχρονισμένη διακυβέρνηση, στήνεται κατ’ αρχήν αυτές τις μέρες με το ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων μεταξύ των υπουργείων που συγχωνεύτηκαν κι άλλαξαν δομή. Προσπάθεια που εκ των ων ουκ άνευ πρέπει να διακρίνεται για το σχεδιασμό, τον ορθολογισμό, τη συνέπεια κι την ισορροπία της. Αφετέρου η εμβάθυνση κι επέκταση της προσπάθειας με τη σταδιακή αναδιοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών –ως συνέπεια κατ’ αρχήν της συγχώνευσης των υπουργείων– που με τη σειρά της θ’ απελευθερώσει και θ’ αξιοποιήσει έμψυχο δυναμικό και μέσα, που σε αρκετές περιπτώσεις μέχρι τώρα υποαπασχολούνται.

Εξυπακούεται, ότι στην προσπάθεια αυτή οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι απαραιτήτως συμμέτοχοι και συνεργάτες και ως εκ τούτου οι δημόσιοι υπάλληλοι κι οι άλλοι εργαζόμενοι θα πρέπει να θεωρούνται εκ προοιμίου τα αναγκαία μέσα υλοποίησης του στόχου κι όχι αυτός καθαυτός ο στόχος για την υλοποίηση της αναδιοργάνωσης. (Κάποιες ειδήσεις π.χ. που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με σκέψεις για περικοπές επιδομάτων αστυνομικών που φρουρούν επωνύμους, προκειμένου ν’ αναγκαστούν να επιστρέψουν στις υπηρεσίες τους, μάλλον στοχεύουν προς την αντίθετη κατεύθυνση).

Σε κάθε περίπτωση, από αυτό το Σαββατοκύριακο το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης χαράζουν τη νέα ρώτα της χώρας. Τα αμπάρια του καραβιού είναι άδεια από πραμάτεια, αλλά φουλ από σαβούρα και έρμα. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό το ταξίδι δεν θα μας οδηγήσει στην ανακάλυψη της Αμερικής, προσδοκούμε όμως κι ελπίζουμε να μας πάει με σταθερότητα, ηρεμία και ασφάλεια στο λιμάνι που ο καθένας μας θα μπορεί ν’ αναζητήσει τα όνειρά του. (Προσοχή στο λιμάνι του Πειραιά απεργούν οι λιμενεργάτες!)

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ


Ο μεγάλος ηττημένος των χθεσινών εκλογών μπορεί ν’ ακούει στο ονοματεπώνυμο «Κώστας Καραμανλής», αλλά επί της ουσίας ηττημένο είναι το μοντέλο διακυβέρνησης που εφάρμοσε κι οι επιλογές του στα πεντέμισι χρόνια της πρωθυπουργίας του.
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει διδακτικότερο αποτέλεσμα προς τους επίδοξους πρωθυπουργούς της χώρας από αυτό των χτεσινών εκλογών. Παράδειγμα προς αποφυγή το μοντέλο διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, που όχι μόνο οδήγησε αυτόν και την παράταξή του στην ήττα και σε μια θεαματική πτώση, αλλά και τον τόπο σε αδιέξοδο και τους πολίτες σε απόγνωση.
Η Ελλάδα του 2004 μπορεί να μην ήταν μέλος του G20, ήταν όμως μια χώρα αναπτυσσόμενη, με προοπτική, με σχέδιο, με ελπίδα. Ήταν μια χώρα που παρά τις χρόνιες διαρθρωτικές της αδυναμίες και προβλήματα, προχωρούσε βήμα με το βήμα το δρόμο της ανάπτυξης. Μπορούσε να σχεδιάζει και να υλοποιεί έργα, να φιλοξενεί Ολυμπιακούς Αγώνες, να ανανεώνει και να εκσυγχρονίζει τις υποδομές της, να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες εξελίξεις.
Ο Κώστας Καραμανλής κι η παράταξή του άδραξαν την λαϊκή εντολή και την εμπιστοσύνη των πολιτών σαν σημαία ευκαιρίας. Στήριξαν τους πολιτικούς σχεδιασμούς τους πάνω στο εικονικό είδωλο του αδιαμφισβήτητου ηγέτη και εναπόθεσαν τη διακυβέρνηση του τόπου στους αυτοματισμούς ενός κρατικού συστήματος, το οποίο πρώτα οι ίδιοι και αποδιοργάνωσαν και εγκατέλειψαν.
Με την κεκτημένη ταχύτητα του ισοπεδωτικού αντιπολιτευτικού τους λόγου, θεώρησαν ότι η εύλογη κοινωνική κόπωση εξαιτίας της πολύχρονης διακυβέρνησης του τόπου από το ΠΑΣΟΚ, μπορούσε να τους εξασφαλίσει δια βίου τη διαχείριση και τη νομή της εξουσίας. Πίστεψαν, ότι με τον μπαμπούλα της επιστροφής του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση του τόπου, μπορούν να ξεγελούν ες αεί τους πολίτες και να μακροημερεύουν στις κυβερνητικές θέσεις.
Ήταν προφανές –κι η πρόσφατη προεκλογική τους εκστρατεία το επιβεβαίωσε με οδυνηρό για τη Νέα Δημοκρατία τρόπο– ότι όλο το οικοδόμημα της «νέας διακυβέρνησης» και των εξαγγελιών για την «επανίδρυση του κράτους» στηρίχτηκε στα πόδια –και τα χέρια– του Κώστα Καραμανλή. Όσο η μπίλια των μετρήσεων και των αναμετρήσεων καθόταν στο γαλάζιο πλαίσιο της Νέας Δημοκρατίας, τόσο εδραιωνόταν στους παροικούντες τη Ρηγίλλης η πεποίθηση ότι ο «Γιωργάκης» και το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» δεν ξαναβλέπουν ούτε με το γυαλί τις καρέκλες της εξουσίας.
Από αύριο που στις καρέκλες αυτές θα κάθονται ο Γιώργος Παπανδρέου και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με οδύνη θα αντιληφθούν ότι οι καρέκλες της εξουσίας δεν έχουν –όπως νόμιζαν– γραμμένα τα ονοματεπώνυμά τους.
Η ψήφος των πολιτών στις χτεσινές εκλογές δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Είναι ψήφος ωριμότητας, περίσκεψης, ευθύνης. Είναι ψήφος προοπτικής κι ελπίδας. Οι «κατηγορούμενοι» του καναπέ, οι «ψηφοφόροι της παραλίας», οι νεολαίοι «του φραπέ και της καφετέριας», όλοι αυτοί που λοιδορήθηκαν από ένα ελεγχόμενο σύστημα πολιτικής επικοινωνίας, έδωσαν με τον πλέον ηχηρό τρόπο την απάντηση στους επαγγελματίες της κομματικής προπαγάνδας και στους βολεμένους των κρατικοδίαιτων μέσων.
Η ψήφος των πολιτών είναι ψήφος θετική, είναι ψήφος υπερψήφισης του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ και απόδειξη εμπιστοσύνης στις διακηρύξεις, ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν τις τομές και τις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι ψήφος ταυτόχρονα καταδίκης και αποστροφής προς την ανερμάτιστη κι ανεύθυνη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Είναι η ψήφος που τοποθετεί τους κομματικούς «παίκτες» στις σωστές θέσεις στη σκακιέρα του πολιτικού μας συστήματος. Από αυτούς πλέον εξαρτώνται οι κινήσεις που θα ακολουθήσουν. Ασφαλώς, το ΠΑΣΟΚ έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων κι οι μέχρι σήμερα εκφρασμένες προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου επιτρέπουν την αισιοδοξία, ότι η παρτίδα δεν είναι «στημένη».
Η κοινωνία των πολιτών νίκησε. Το χρέος κι η ευθύνη του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ είναι να δώσουν σ’ αυτή τη νίκη ουσία και περιεχόμενο κι ο μόνος ασφαλής δρόμος γι’ αυτό είναι οι νικητές να βρεθούν από σήμερα κιόλας στο επίκεντρο του πολιτικού ενδιαφέροντος.

Πρώτα ο πολίτης, λοιπόν, και καλή δουλειά!

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Σε μια βδομάδα από σήμερα, οι πολίτες της χώρα μας θα έχουν αναδείξει με την ψήφο τους –σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις– μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου θα κληθούν ν’ αναλάβουν τη διακυβέρνηση του τόπου και ν’ αντιμετωπίσουν τα ακανθώδη και σύνθετα προβλήματα που τον απασχολούν και τον ταλανίζουν για χρόνια.
Σε μια βδομάδα από σήμερα ο πολιτικός χρόνος θα έχει αρχίσει να μετρά αντίστροφα για τον Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Η απαίτηση για άμεσες κι επιτυχείς κυβερνητικές επιλογές, η ανάγκη για στοχευμένες κι αποτελεσματικές πολιτικές και η προσμονή για νέο πολιτικό ύφος και έκφραση, ανεβάζουν –εκ των πραγμάτων– πολύ ψηλά τον πήχη.
Η συνέπεια λόγων και έργων αποτελεί, κατά τη γνώμη μας, τη λυδία λίθο πάνω στην οποία θα θεμελιωθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών και θ’ αποκαθίσταται μέρα με τη μέρα η αξιοπιστία πολιτικού συστήματος και κοινωνίας.
Κανείς δεν φαντάζομαι να είναι τόσο αφελής, ώστε να περιμένει, ότι σε μια βδομάδα από σήμερα, όλα θ’ αλλάξουν μονομιάς και τα προβλήματα θα αρχίσουν να επιλύονται ως δια μαγείας. Επειδή όμως όλοι μας έχουμε ταλαιπωρηθεί, κουραστεί κι απογοητευτεί από υποσχέσεις δίχως αντίκρισμα κι από ανεκπλήρωτες εξαγγελίες, αλλά κι από αλαζονικές, υπερφίαλες κι ανοίκειες συμπεριφορές, χρειάζεται από τα πρώτα βήματα της νέας κυβέρνησης να δημιουργηθεί μια ειλικρινής, ανεπιτήδευτη και περιεκτική επικοινωνία κι ενημέρωση, που θα ολοκληρώνεται με σαφείς πολιτικές πρωτοβουλίες και μέτρα.
Σε μια βδομάδα από σήμερα, χρειάζεται ν’ αρχίσει η δημιουργία ενός διαφορετικού πολιτικού κλίματος, που θα καλλιεργεί και θ’ αναπτύσσει τα συμμετοχικά κοινωνικά αντανακλαστικά και θα επαναφέρει τη χαμένη αισιοδοξία και τη ματαιωμένη μας ελπίδα.

Το στοίχημα του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ είναι μόνο με τον εαυτό τους και δεν έχουν άλλη επιλογή παρά μόνο να το κερδίσουν…

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΦΛΥΑΡΙΑΣ

Πολλά σηματοδοτεί και σημαίνει η επικείμενη αποχώρηση του Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας από τη διακυβέρνηση του τόπου μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου.

Δεν είναι μόνο η αλλαγή του πολιτικού σχεδιασμού για τη διακυβέρνηση του τόπου. Δεν είναι μόνο η αλλαγή των προσώπων. Δεν είναι μόνο η κατάλυση των μηχανισμών.

Το κρισιμότερο ίσως είναι η ανατροπή της ανέξοδης, ανερμάτιστης και επιπόλαιας πολιτικής φλυαρίας, η οποία επί τόσα χρόνια, δια στόματος Κώστα Καραμανλή, αποπροσανατόλισε, αποκοίμισε τους πολίτες και εν τέλει αποδόμησε τον πολιτικό λόγο και την πολιτική διαδικασία εκ βάθρων.

Η άνεση του λόγου κι η ευχέρεια των χειρονομιών σε συνδυασμό με τη δημόσια επίκληση των αγαθών προθέσεων και των ανιδιοτελών βλέψεων του κόμματός του από την εποχή που ήταν ακόμη στην αντιπολίτευση, εξέθρεψαν ψευδαισθήσεις και καλλιέργησαν φρούδες ελπίδες.

Με την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου όμως, η καθημερινή διάψευσή τους, εξαιτίας των άστοχων επιλογών και των άδικων για τους πολλούς αποφάσεων –υπό την επίκληση μάλιστα του «πολιτικού προγράμματος» της Νέας Δημοκρατίας– σε συνδυασμό με τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς που διαδοχικά έρχονταν στο φως της επικαιρότητας, δημιούργησαν ατμόσφαιρα ασφυξίας για το σύνολο του πολιτικού συστήματος και συνέβαλαν καταλυτικά στην απαξίωση και αποξένωση των πολιτικών διαδικασιών για μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Η εύκολη λύση για την κυβέρνηση απέναντι στα προβλήματα που συσσώρευε καθημερινά με την πολιτική της ήταν το «χαρτί» Καραμανλής. Μια από το βήμα της Βουλής, μια μέσω διαγγελμάτων, μια από τα τηλεοπτικά πάνελ, μια από την εξέδρα προεκλογικών συγκεντρώσεων. Πότε μιλώντας από καρδιάς, πότε κοιτώντας μας στα μάτια, πότε με αίσθημα ευθύνης και πότε υπό το βάρος του εθνικού χρέους, έφερνε τα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα για τον τόπο και το λαό στα μέτρα των επικοινωνιακών επιλογών του επιτελείου του.

Η επίκληση κανενός είδους εθνικού συμφέροντος δεν είναι πλέον σε θέση ν’ ανακόψει την πορεία προς την ανατροπή της πολιτικής της φλυαρίας και της επικοινωνιακής πολυλογίας. Έφτασε η ώρα ο τόπος ν’ αποχτήσει μια κυβέρνηση που δεν θα επισημαίνει και θα λύνει τα προβλήματα στα λόγια, αλλά που θα λύνει απλώς τα προβλήματα.

Οι επί πεντέμισι χρόνια ακροατές, άρχισαν κι εκείνοι να ομιλούν...

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

ΟΧΙ ΣΤΑ ΒΑΘΕΙΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ


Υψηλές θερμοκρασίες, ραστώνη, κρύα νερά, παγωμένες μπύρες,
καιρός για παραλίες, καιρός για διακοπές
.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΓΚΑΡΔΙΑ
ΚΑΛΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ & ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΕΦΙ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ


Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΙΣΤΑΣ SKATE


Είναι γεγονός, ότι οι νέοι που ασχολούνται με το skateboarding έχουν πληθύνει τα τελευταία χρόνια κι ότι αυτό το συναρπαστικό extreme sport κατακτά όλο και περισσότερους νέους φίλους και θιασώτες.

Δεν είναι τυχαίο της απήχησης που έχει το συγκεκριμένο σποτ στη νεολαία, ότι όλο και περισσότερα καταστήματα με αθλητικά είδη συμπεριλαμβανόμουν στα προσφερόμενα προϊόντα τους και εκείνα που αφορούν τον εξοπλισμό για το συγκεκριμένο σπορ.

Έναντι αυτής της επέκτασης και της διάδοσης που έχει το skateboarding μεταξύ των νέων, στο Δήμου Χαλανδρίου παρατηρείται έλλειψη διαμορφωμένων δημόσιων χώρων, στους οποίους θα μπορούσαν οι ασχολούμενοι με το σπορ να διασκεδάσουν και να αθληθούν με ασφάλεια.

Έτσι, με χαρά δέχτηκα την ξεχωριστή κι ενδιαφέρουσα χειρονομία των νεολαίων από την Μεταμόρφωση Χαλανδρίου, να μου εμπιστευτούν κείμενο με 224 υπογραφές κατοίκων της περιοχής, με αίτημα τη δημιουργία πίστας skate, το οποίο προώθησα για συζήτηση στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης (Ο.Ν.Α.) Χαλανδρίου, αναφέροντας μεταξύ των άλλων, ότι: «Προσυπογράφω με τη σειρά μου το αίτημα που διατυπώνουν οι συνδημότες μας με τις υπογραφές τους και εισηγούμαι προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης τη λήψη απόφασης για την δημιουργία, σε συνεργασία ασφαλώς με τον Δήμο Χαλανδρίου, ενός οργανωμένου χώρου για skateboarding (ενδεχομένως στο πάρκο της Αττικής οδού), ώστε να αποχτήσουν οι φίλοι του σπορ τον δικό τους χώρο στο Χαλάνδρι και να μην αναγκάζονται να μετακινούνται σε γειτονικούς Δήμους (Βριλησσίων ή Γέρακα), που έχουν προνοήσει και κατασκευάσει κατάλληλους χώρους και εγκαταστάσεις».

Η πρόταση ψηφίστηκε ομόφωνα από το Διοικητικό Συμβούλιο και αισιοδοξώ, αν κρίνω κι από το ενδιαφέρον που μου εξέφρασε προσωπικά για το θέμα κι ο Δήμαρχος κος Γρηγόρης Ζαφειρόπουλος, ότι σύντομα το αίτημα των νέων της περιοχής -και όχι μόνο- θα υλοποιηθεί κι η συλλογική τους πρωτοβουλία και προσπάθεια θα καρποφορήσει.

Μακάρι η προσπάθεια αυτή να βρει μιμητές κι άλλοι νέοι άνθρωποι να εκφράσουν δυναμικά και για άλλα θέματα που τους ενδιαφέρουν, τη διάθεση συνεργασίας και συντονισμού των προσπαθειών τους, ώστε διατυπώνοντας προτάσεις και διεκδικώντας βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους, να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά και τις δραστηριότητες της πόλης μας.

Μόνο με ενεργούς πολίτες θωρακίζονται και προοδεύουν οι συμμετοχικές, συλλογικές διαδικασίες κι ασφαλώς με τη νεολαία στην πρωτοπορία αυτών των διαδικασιών το μέλλον προδιαγράφεται αισιόδοξο κι ελπιδοφόρο.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

ΤΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΣΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Προτού αποκωδικοποιηθεί καλά – καλά από τον Πρωθυπουργό το μήνυμα των Ευρωεκλογών, τον αιφνιδίασε η επιστολή Ρουσόπουλου και πάνω που πήγε ν’ ανασάνει με ανακούφιση, να ‘σου η επιστολή του Γιάννη Μανώλη.
Τα «γαλάζια» γράμματα πηγαινοέρχονται στου Μαξίμου περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση στο κυβερνητικό στρατόπεδο και πιέζοντας ασφυκτικά τον Κώστα Καραμανλή να αναλάβει πρωτοβουλίες. Το βέβαιο είναι, ότι όντας «με την πλάτη στο τοίχο» του Κοινοβουλίου, ο Πρωθυπουργός είναι ευάλωτος από την εσωκομματική κριτική και την εσωστρέφεια που δημιούργησε το απογοητευτικό εκλογικό αποτέλεσμα. Η εικόνα που διαχέεται προς την κοινωνία είναι ενός Πρωθυπουργού ανήμπορου να αναλάβει με άνεση κι αποφασιστικότητα πρωτοβουλίες, που θα τον διευκολύνουν όχι μόνο να διαχειριστεί την ήττα στις Ευρωεκλογές και τη δυσαρέσκεια που δημιούργησε στο κόμμα του, αλλά και να τολμήσει να περιορίσει –ή και ν’ απομονώσει ακόμα– ενοχλητικές «φωνές» από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, που επιτείνουν κι επιβαρύνουν την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα.
Όσο κι αν για τον Πρωθυπουργό έχει καλλιεργηθεί στην κοινή γνώμη, η εικόνα ενός πολιτικού αρχηγού που διακρίνεται για την υπομονή του και την λήψη αποφάσεων όχι εν θερμώ, αλλά μετά από ώριμη σκέψη, στην προκειμένη περίοδο είναι προφανές, ότι η δισταχτικότητα, η νευρικότητα κι αμηχανία, που χαρακτηρίζουν τις πρωθυπουργικές κινήσεις (βλέπε χειρισμός υπόθεσης Παυλίδη, βεβιασμένο κλείσιμο Βουλής, μη δημοσιοποίηση της επιστολής Μανώλη), δεν δείχνουν τίποτε λιγότερο από το ότι οι επιλογές του Κώστα Καραμανλή έχουν πλέον ελαττωθεί δραματικά. Η στάση του δεν καθορίζεται εν πολλοίς από τις προσωπικές του επιθυμίες ή αντιλήψεις, αλλά από την ανάγκη των πραγμάτων.
Ένας Πρωθυπουργός σε ουσιαστική ομηρία από το ίδιο του το κόμμα, μπορεί άραγε να είναι ένας αποτελεσματικός πολιτικός ηγέτης; Μπορεί να κυβερνήσει με νηφαλιότητα και σύνεση, όπως επιβάλουν το αξίωμα κι οι περιστάσεις; Ρητορικά τα ερωτήματα, αλλά αντικατοπτρίζουν το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει εγκλωβιστεί η κυβέρνηση, αλλά κι η χώρα, από την άστοχη κι ατυχή δεύτερη κυβερνητική θητεία της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή. Ένα αδιέξοδο που με την πάροδο του χρόνου θα επιτείνεται και θα οξύνεται, με απρόβλεπτες συνέπειες για το σύνολο του πολιτικού συστήματος και, ταυτόχρονα, της κοινωνικο-οικονομικής ζωής του τόπου.
Η «κόντρα» του Κώστα Καραμανλή και το στοίχημα για την πολιτική του αντοχή, δεν είναι ούτε με τον ίδιο, ούτε με τους βουλευτές του, ούτε με τον χρόνο, αφορά όλους τους Έλληνες κι έχει επιπτώσεις σε όλες τις λειτουργίες και δραστηριότητες της χώρας. Η διάχυτη εικόνα κυβερνητικής αναξιοπιστίας κι αναποτελεσματικότητας, το φούντωμα της καταστολής, η φορολογική επιδρομή, η διάλυση κι η αδυναμία αντιμετώπισης των προβλημάτων της καθημερινότητας, είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα το κυβερνητικό «δράμα» μπροστά στα μάτια της ασθμαίνουσας κι απονευρωμένης κοινωνίας μας. Τα «εργαλεία» διακυβέρνησης, που σε άλλες εποχές αποδεικνύονταν σωτήρια –βλέπε π.χ. ανασχηματισμός, αναδιοργάνωση Υπουργείων κ.λπ.– δείχνουν ασπιρίνες κι αδύνατο να προσφέρουν λύσεις απέναντι στη διαμορφωμένη πολιτική κατάσταση.
Ο κύριος Καραμανλής, επομένως, οφείλει να πάρει το συντομότερο θέση μέσα στο νοσηρό πολιτικό κλίμα που δημιούργησε με τις πολιτικές επιλογές του. Παράλληλα, οφείλει να ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες εσωκομματικό τοπίο της παράταξής του. Μπορεί με τον γιο του ταχυδρόμου να ξεμπέρδεψε προς το παρόν, αλλά ο «γαλάζιος» ταχυδρόμος μπορεί να μην χτυπάει πάντα –μόνο– δυο φορές…

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

ΠΑΓΚΑΛΟΣ Vs ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

Όπως όλα δείχνουν, ο Θόδωρος Πάγκαλος θα πρωταγωνιστήσει στο τελευταίο επεισόδιο της εκπομπής του εθνικού μας «διασκεδαστή». Η σφοδρή προσωπική επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αναμένεται να τροφοδοτήσει με «διασκεδαστικές» ατάκες το πανηγυρικό κλείσιμο της τηλεοπτικής σαιζόν για το Λάκη Λαζόπουλο και να ξελιγώσει στα γέλια την Ανθούλα που τον εμψυχώνει, αλλά και το πολυπληθές ακροατήριό του.
Προσωπικότητες κι οι δυο, καθένας στο χώρο του, έχουν να επιδείξουν πλήθος από επιτυχίες και σπουδαίο έργο. Γνώστες του αντικειμένου ενασχόλησής τους, ταλαντούχοι με περγαμηνές, κατορθώνουν να προκαλούν το ενδιαφέρον με την πληθωρική παρουσία τους και τον αυθόρμητο λόγο τους και να συγκεντρώνουν τα φώτα της δημοσιότητας με τις «αιρετικές» ή «ανατρεπτικές» πολλές φορές τοποθετήσεις και απόψεις τους.
Οι χώροι που υπηρετούν είναι από καταβολής κόσμου ξεχωριστοί και αυστηρά οριοθετημένοι, έχουν όμως κοινό πεδίο αναφοράς και αποδέκτη τον άνθρωπο και την κοινωνία στο σύνολό της. Η πολιτική επικεντρώνει το ενδιαφέρον και τις λειτουργίες της στην, μέσω της συμμετοχής στη δημόσια ζωή, ανάπτυξη, ευημερία και την πρόοδο της κοινωνίας, ενώ η ψυχαγωγία από τη μεριά της στοχεύει στην παραγωγή και παρουσίαση δημιουργιών που συμβάλλουν στην ψυχική ευχαρίστηση και στη διασκέδαση των ανθρώπων. Από καταβολής κόσμου επίσης, οι πολιτικές αποφάσεις, συμπεριφορές και δραστηριότητες τροφοδοτούσαν με πλούσιο υλικό επιθεωρήσεις, σάτιρες και θεάματα κι έδιναν αφορμές για «γέλια μέχρι δακρύων».Είναι γεγονός, ότι ελέω τηλεόρασης και δημοσιότητας, παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια σταδιακή διολίσθηση κάποιων πολιτικών προς την παραγωγή θεάματος κι αντίστροφα, κάποιοι τηλεοπτικοί «διασκεδαστές» διεισδύουν όλο και περισσότερο «σατιρίζοντας» το χώρο της πολιτικής.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος δεν είναι πολιτικός-διασκεδαστής, γι’ αυτό ο λόγος του για τον διασκεδαστή-πολιτικό Λάκη Λαζόπουλο έχει ιδιαίτερη αξία και βάρος. Στο λόγο του Θόδωρου Πάγκαλου –ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί ή όχι μαζί του– ο εντοπισμός της ουσίας, του νοήματος, μπορεί να βρίσκεται πίσω από μύριες όσες υπερβολές ή αμετροέπειες, είναι βέβαιο όμως ότι πάντα υπάρχει, φτάνει να την ψάξεις. Στις «σατιρικές» ατάκες του Λάκη Λαζόπουλου δεν χρειάζεται να ψάξεις, όλα σερβίρονται έτοιμα για κατανάλωση, όλα απλοϊκά, ισοπεδωτικά κι ευκολοχώνευτα. Ακόμα και τα δήθεν υπονοούμενα είναι κραυγαλέα «ευκόλως εννοούμενα». Γι’ αυτό έχει δίκιο ο Πάγκαλος όταν υποστηρίζει ότι: «Ο Λαζόπουλος λόγω ταλέντου είναι ο πιο επικίνδυνος»

Ας ψάξουν οι πολιτικοί το μήνυμα των εκλογών κι ας αναζητήσουν μεταξύ τους τις αιτίες για την απαξίωση του «πολιτικού συστήματος». Δεν μυθοποιώ, ούτε δαιμονοποιώ τις ικανότητες του Λάκη Λαζόπουλου να επηρεάσει τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Η από καιρό εξόφθαλμη μονομέρεια κι ο εκλεκτικός προσανατολισμός των επιλογών του, εκτιμώ ότι συνέβαλαν στο να χαθεί ο στόχος της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης που αρχικά πρόσφερε. Κατά τη γνώμη μου, το επίπεδο της «σάτιρας» που παρουσιάζει, εξελίχτηκε αντιστρόφως ανάλογα με την κοσμοσυρροή των θεατών στο στούντιο. Έγινε μόδα και κατεστημένο. Από εκπομπή σε εκπομπή χάθηκε ο αρχικός ενθουσιασμός. Με τη σιγουριά και τη δύναμη του μονόλογου, υπερεκτίμησε τις δυνατότητες του ρόλου του και στα μάτια μου φαντάζει πλέον όπως ακριβώς ο αλαζόνας πολιτικός, που εκ του ασφαλούς κι αυτός, νομίζει ότι μπορεί να εκφράζεται και να συμπεριφέρεται όπως του κάνει κέφι, αδιαφορώντας για την ποιότητα του θεάματος που προσφέρει.
Όσο ευκολότερα όμως μπορώ τώρα πλέον να γυρίζω κάθε Τρίτη βράδυ το κουμπί της τηλεόρασης και ν’ αλλάζω κανάλι, τόσο αποδυναμώνεται κι η χαρισματική εμβέλεια του Λάκη Λαζόπουλου.
Μήπως τελικά, κάπως έτσι σκέφτηκαν και συμπεριφέρθηκαν και πολλοί από τους ψηφοφόρους στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, κύριε Πάγκαλε;

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

7 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ



Δεν θα έχει την ανάγκη του Αγίου Πνεύματος για να αναγνώσει το μήνυμα του εκλογικού αποτελέσματος ο κύριος πρωθυπουργός. Την Κυριακή το βράδυ θα αντιληφθεί μαζί με όλο το επιτελείο του, ότι οι πολίτες μπορεί να ανέχονται, μπορεί ν’ αδιαφορούν, μπορεί ακόμα και να ξεχνούν, αλλά δεν συγχωρούν να τους ξεγελάνε κατ’ εξακολούθηση, να τους εμπαίζουν συστηματικά και να τους υποτιμούν απροκάλυπτα.

Εν λευκώ κυβερνήτης επί πέντε και πλέον χρόνια, στάθηκε αδύνατο να οραματιστεί και να σχεδιάσει στοιχειώδεις πολιτικές για το αύριο και για τους πολίτες αυτού του τόπου. Για όλα αυτά τα χρόνια διακυβέρνησης δεν βρήκε ενόψει των Ευρωεκλογών τίποτε δημιουργικό, πρωτότυπο, ελπιδοφόρο να αναδείξει ως πρόταση για το μέλλον. Δεν βρήκε ένα έργο που να εμπνεύστηκε και να σχεδιάστηκε η υλοποίησή του από τις κυβερνήσεις του. Δεν βρήκε ένα μέτρο, μια ρύθμιση που να διευκολύνει τη ζωή των πολιτών. Δεν βρήκε έναν δείκτη, ένα στοιχείο που να έχει βελτιωθεί.


Έτσι, αναγκάστηκε να καταφύγει στη συνήθη τακτική της παραπληροφόρησης και του αποπροσανατολισμού. Επιστράτευσε και χρησιμοποίησε ότι πιο βρώμικο, ότι πιο αποκρουστικό, ότι πιο χυδαίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο κομματικής επίθεσης και προεκλογικής αντιπαράθεσης.


Έκρυψε το μέλλον πίσω από μια κατάμαυρη προπαγάνδα, έθαψε την ελπίδα κάτω από τόνους λάσπης. Ψέμα, φόβο και αδιέξοδα έσπειρε όλες αυτές τις μέρες.

Την Κυριακή θα δρέψει τους καρπούς των κόπων του. Τότε θα αντιληφθεί ότι, η επικοινωνιακή άνεση κι η ρητορική ευκολία, οι αργκό ατάκες και τα τηλεοπτικά συγχωροχάρτια, οι εξομολογητικές διαβεβαιώσεις, αλλά κι η προκλητική προσβολή της νοημοσύνης και της κρίσης των πολιτών, είχαν ημερομηνία λήξεως την 7η Ιουνίου.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΟΙ ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ ΚΙ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ...

Κώστας Καραμανλής, ομιλία για πρόωρη προκήρυξη εκλογών, Αύγουστος 2007:
Η χώρα απέκτησε υγιή δημόσια οικονομικά. Η χώρα βγήκε από τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος, στην οποία οδηγήθηκε εξαιτίας της ανευθυνότητας των κυβερνήσεων του χθες. Πετύχαμε τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος, κάτω από το όριο που απαιτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί, οι μεγαλύτεροι οίκοι της παγκόσμιας οικονομίας αναγνωρίζουν τα βήματα προόδου που έχουμε κάνει και πιστοποιούν τη σταθερή πορεία της Ελλάδας προς το καλύτερο αύριο που δικαιούμαστε.

Κώστας Καραμανλής, συζήτηση επί του Προϋπολογισμού του 2008, 20 Δεκεμβρίου 2007:
Πετύχαμε μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, σχεδόν κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες.
Πετύχαμε, με τον πιο ήπιο τρόπο, την έξοδο της Χώρας μας από τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος. Και αυτό είναι εθνική επιτυχία. Είναι συλλογική κατάκτηση όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων. Και την κατάκτηση αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πρόκειται να τη θυσιάσουμε, ούτε σε κομματικές, ούτε σε συντεχνιακές σκοπιμότητες. Δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε πολιτικές, που υποθηκεύουν το μέλλον της Πατρίδας μας. Δεν πρόκειται να θυσιάσουμε το συμφέρον των πολλών, σε συμβιβασμούς με τους λίγους.

Κώστας Καραμανλής, προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή με θέμα τη Διεθνή Οικονομική Κρίση, 31 Οκτωβρίου 2008:
Η διεθνής κρίση προκαλεί ήδη πολλαπλές, πολλές φορές δραματικές, επιπτώσεις σε όλες τις Οικονομίες του κόσμου. Επιβάρυνε -και επιβαρύνει- σοβαρά και τη δική μας Οικονομία. Στο πρώτο εννιάμηνο του χρόνου προκάλεσε μείωση στα έσοδα του Κράτους και ανατροπή στις βασικές παραδοχές του Προϋπολογισμού. Προκάλεσε σημαντική άνοδο στο κόστος του δανεισμού. Προκάλεσε έκρηξη της ακρίβειας, αλλά και επιβράδυνση στο ρυθμό της ανάπτυξης.
Παρόλα αυτά, η ελληνική Οικονομία αποδείχθηκε ανθεκτικότερη σε σχέση με πολλές άλλες. Κι αυτό χάρη στη μεταρρυθμιστική στρατηγική που ακολουθούμε. Την ήπια δημοσιονομική προσαρμογή. Την αναπτυξιακή πολιτική που έφερε μεγάλες επενδύσεις και συνέβαλε έτσι ώστε να διπλασιαστούν οι καθαρές ενάρξεις νέων επιχειρήσεων. Τη νέα εξαγωγική πολιτική που οδήγησε σε σημαντική αύξηση των εξαγωγών μας. Την προώθηση δημοσίων έργων σ’ ολόκληρη τη χώρα. Τις διεθνείς ενεργειακές συμφωνίες για τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, που έδωσαν κύρος και νέα γεωπολιτική σπουδαιότητα στην πατρίδα μας. Άνοιξαν, ταυτόχρονα, το δρόμο για μεγάλες επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας. Η Οικονομία μας κατάφερε έτσι να διατηρήσει έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, να μειώνει την ανεργία, να διαθέτει με ένα λόγο ισχυρές αντοχές.

Κώστας Καραμανλής, συζήτηση επί του Προϋπολογισμού του 2009, 21 Δεκεμβρίου 2008:
Ο Προϋπολογισμός διαμορφώνεται, κατ’ αρχήν, κάτω από τα βάρη που κουβαλά η Οικονομία. Και τα βάρη αυτά είναι πολλά:
Είναι βάρος οι παθογένειες του Δημόσιου Τομέα: Μόνο η Ολυμπιακή και ο ΟΣΕ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κοστίζουν στους φορολογούμενους πάνω από 2,7 εκατ. ευρώ την ημέρα.
Είναι βάρος τα φαινόμενα της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της διαφθοράς σε κρίσιμους κρατικούς μηχανισμούς. Σημαίνουν τεράστιο κόστος και συνιστούν κραυγαλέα αντικοινωνική συμπεριφορά.
Είναι, πάνω απ’ όλα, βάρος το δημόσιο χρέος και το αυξανόμενο κόστος δανεισμού. Η αλήθεια – όσα κι αν λέγονται - είναι γνωστή:
Όλα τα έσοδα από το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων -περίπου 12 δις ευρώ το χρόνο- πηγαίνουν στους τόκους του δημόσιου χρέους. Κάθε πολίτης χάνει, εξαιτίας αυτού και μόνο του λόγου, πάνω από χίλια ευρώ το χρόνο. Είναι το πιο μεγάλο βάρος στην πορεία της χώρας. Είναι το πιο σοβαρό εμπόδιο στην αντιμετώπιση της κρίσης. Και είναι το αποτέλεσμα της απίστευτης ανευθυνότητας του χτες.

Κώστας Καραμανλής, προεκλογική ομιλία στην Τρίπολη, 24 Μαϊου 2009:
Φίλες και φίλοι,
Έχουμε πλήρη επίγνωση των προβλημάτων που δυσκολεύουν την πορεία της Πατρίδας μας. Το πιο βαρύ φορτίο είναι το υπέρογκο δημόσιο χρέος, που άφησαν πίσω τους οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ. Ήταν στο 30% το ’81, και το έφτασαν στο 100% το 2004. Μόνο για τους τόκους του πληρώνουμε φέτος 12 δις ευρώ. Έχουμε βαθιά συναίσθηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Το πιο σοβαρό απ’ όλα είναι η ανεργία. Ήταν στο 3% το ’81 και το έφτασαν στο 11,3%, το 2004. Τριπλασίασαν τα χρέη την ώρα που η χώρα δεχόταν τεράστιους κοινοτικούς πόρους. Τριπλασίασαν την ανεργία κάτω από τις πιο ευνοϊκές διεθνείς οικονομικές συνθήκες.
Άφησαν πίσω τους προβλήματα, που δεν αντιμετωπίζονται από τη μια μέρα στην άλλη. Προβλήματα που βρίσκουμε μπροστά μας στο σημερινό, τον ανηφορικό δρόμο της διεθνούς συγκυρίας. Και, όμως! Οι υπαίτιοι των προβλημάτων -οι υπαίτιοι των πιο μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων- επιμένουν στο λαϊκισμό. Υπόσχονται τώρα τα πάντα στους πάντες. Δεν λένε όμως ούτε ποιές είναι οι λύσεις που προτείνουν, ούτε πώς θα βρεθούν οι αναγκαίοι πόροι. Δεν καταθέτουν συγκεκριμένες προτάσεις, ποτέ και για τίποτε. · Προτάσσουν ένα ανεύθυνο «ναι» σε κάθε αίτημα. Απ’ όπου κι αν προέρχεται. Όσο κι αν κοστίζει…
Επί πέντε και πλέον χρόνια, αυτή η υπευθυνότητα και σοβαρότητα χαρακτηρίζει την κυβερνητική πολιτική. Κατά τα λοιπά, η βαρβαρότητα ενόχλησε...

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ 'Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ;

Όταν η σοβαρότητα κι η αξιοπιστία πέφτουν στο ναδίρ, πώς μπορεί ο πολιτικός λόγος να κρατηθεί σε ευπρεπές επίπεδο και η προεκλογική αντιπαράθεση στο ύψος του –πάλαι ποτέ– «πολιτικού πολιτισμού»;
Δεν υπάρχει πιο ανόητο και γελοίο θέαμα από το ν’ ακούς τον –με το γνωστό ύφος– κυβερνητικό εκπρόσωπο, να «επιχειρηματολογεί» λαϊκίζοντας για το «πρωτοφανές ολίσθημα» του Γιώργου Παπανδρέου, αξιώνοντας μάλιστα τη δημόσια συγγνώμη του προς τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων.
Αξία του έδωσαν από το ΠΑΣΟΚ που του απάντησαν.
Την περιφρόνηση και την αδιαφορία μας αξίζει η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, η –κατά γενική ομολογία– πιο ανίκανη κι αναποτελεσματική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Να μείνει, αυτή κι οι παπαγάλοι της, να παπαγαλίζουν κάθιδροι τα ίδια και τα ίδια από στάδιο σε στάδιο προσθέτοντας κι άλλα επεισόδια στο κακόγουστο και βαρετό σήριαλ: «Ο καταλληλότερος στη μοναχική πορεία του προς τις Ευρωεκλογές».
Την περιφρόνηση και την αδιαφορία μας αξίζει, όταν φωτογραφίζεται ή εγκαινιάζει έργα που σχεδιάστηκαν και ξεκίνησαν πέντε και δέκα χρόνια πριν. Όταν –με κλειστή πάντα τη Βουλή– αισθάνεται ασφαλής να μιλά για διαφάνεια και αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Όταν αυτοσαρκάζεται για το πόσο απέδωσαν οι πολιτικές για την ποιότητα και τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας. Όταν καμώνεται, πως αντιμετώπισε επιτυχώς την οικονομική κρίση μοιράζοντας πολυτελή αυτοκίνητα. Όταν αναζητά εναγωνίως δεκανίκι από τον συχωρεμένο Κωνσταντίνο Καραμανλή, που μόνο το λείψανό του σε λαϊκό προσκύνημα δεν έχει βγάλει.
Αυτή την κυβέρνηση, της περιφρόνησης και της γελοιοποίησης των θεσμών, της περιθωριοποίησης και της καταρράκωσης της πολιτικής, της ανυπαρξίας και της αδιαφορίας, της κρίσης και των ελλειμμάτων, της ανεργίας και των stage, πρέπει να τη θυμηθούμε ξανά στις 7 του Ιούνη.
Τότε, μπροστά από την κάλπη των Ευρωεκλογών πρέπει να θυμηθούμε όλα αυτά για τα οποία αυτές τις μέρες σκοπίμως ξεχνά –ο κατά τα λοιπά λαλίστατος κύριος πρωθυπουργός– να μας μιλήσει. Για τη νέα σκληρή λιτότητα που προετοιμάζεται πυρετωδώς για να καλυφθούν οι μαύρες τρύπες του κρατικού προϋπολογισμού. Για τους νέους φόρους στα ακίνητα, στα αυτοκίνητα, στα εισοδήματα. Για την περαιτέρω επιδείνωση του βιοτικού μας επιπέδου, για την εκμηδένιση των πιστώσεων για την υγεία, την παιδεία, το περιβάλλον. Για όλα όσα έγιναν ή δεν έγιναν αυτά τα χρόνια και μας οδήγησαν ως κοινωνία και ως πολίτες σ’ αυτή την πολύπλευρη και πολυεπίπεδη κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική η θεσμική, αλλά και αξιών, προτύπων και σχέσεων. Για όλα αυτά που με ανέξοδες κορώνες και περισσή αυθάδεια, βαφτίζονται αυτές τις μέρες υπεύθυνη και συμφέρουσα για το λαό και τον τόπο πολιτική.
Όσοι πάλι προτιμήσουν, στο όνομα της αδιαφορίας, της απογοήτευσης ή του «όλοι ίδιοι είναι», να «ξεχάσουν» και να μην ψηφίσουν, αλλά να κατευθυνθούν –φορτωμένοι ομπρέλες, ρακέτες κι αντηλιακά– σε κάποια παραλία, είναι σίγουρο πως τη Δευτέρα το βράδυ θα επιστρέψουν πιο ροδαλοί κι ηλιοκαμένοι. Εξίσου σίγουρο όμως είναι, ότι το κανονικό «μαύρισμα» θ’ αρχίζει και γι’ αυτούς από την Τρίτη. Και τότε –όσο κι αν χτυπάνε το κεφάλι τους– θα είναι αργά για να θυμηθούν…

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΡΩΠΗ


Βλέπουμε την Ευρώπη μέσα από τα μάτια του Σάκη. Ζούμε στην Ευρώπη κάθε φορά που αγωνίζεται η εθνική Ελλάδος. Οι κρίσιμοι θεσμοί της Ευρώπης ακούν στο όνομα Eurovision και champions league. Ας κουδουνίζουν στις τσέπες μας τα κέρματα του euro, ας έχουμε ταυτότητες με ισχύ διαβατηρίου, ας μπορούμε να εγκατασταθούμε σε όποια πόλη της Ευρώπης θέλουμε, ας κινούμαστε σε λεωφόρους και τούνελ που χρηματοδοτήθηκαν από πόρους και της Ευρώπης, αισθανόμαστε λίγο ως πολύ κάτι σαν τουρίστες, σαν επαρχιώτες ή σαν ξένοι ανάμεσα σε ξένους.

Είμαστε Έλληνες. Είμαστε Αθηναίοι, Μανιάτες ή Κρητικοί. Είμαστε Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί ή ΠΑΟΚτζίδες. Είμαστε ΠΑΣΟΚτζίδες, Νεοδημοκράτες ή Κουκουέδες. Είμαστε Βαλκάνιοι, ανατολίτες ή ρωμιοί. Χίλια δυο μπορεί να είμαστε, ευρωπαίοι δεν είμαστε. Η Ευρώπη δεν αποτελεί σημείο αναφοράς μας, ούτε ζωτικό μας χώρο. Αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις η Ευρώπη είναι επικίνδυνη, είναι ανθελληνική, είναι καταστροφική, είναι ξένη.

Μέσα από τα ιδεολογήματα και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, πλάσαμε και ζούμε σ’ έναν φαντασιακό κόσμο, ελληνικό, στον οποίο λες κυριαρχούν οι προαιώνιες αρετές και τα χαρίσματα της φυλής, κυβερνούν η καλοσύνη κι η ισότητα, αναδεικνύονται πανανθρώπινες ιδέες και οραματισμοί. Σ’ αυτόν τον φανταστικό κόσμο έχουμε θεόπεμπτο προορισμό, να είμαστε πάντα και παντού πρώτοι, να νικάμε οποιονδήποτε αντίπαλο, να κάνουμε ό,τι μας αρέσει δίχως συνέπειες, να έχουμε πάντα το δίκιο με το μέρος μας.

Διάβασα στα ευρήματα δημοσκόπησης στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», ότι τρεις στους τέσσερεις Έλληνες δηλώνουν καθόλου έως όχι και τόσο καλά πληροφορημένοι για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς της.

Από το πρωί τα κανάλια βούιζαν για την «αποτυχία» του Sakis.

Αύριο ο ελληνικός λαός θα είναι άριστα πληροφορημένος για όλο το προσκήνιο και το παρασκήνιο του διαγωνισμού, για τις ψηφοφορίες, τις συμμαχίες, τα χτυπήματα «κάτω από τη μέση» κ.ο.κ. Αύριο ο ελληνικός λαός θα αγνοεί, ποιοι είναι οι δεύτεροι υποψήφιοι στα ευρωψηφοδέλτια των μεγάλων κομμάτων, αλλά κατά πάσα πιθανότητα και ποιος είναι πρώτος στο ψηφοδέλτιο ακόμα και του κόμματος που θα ψηφίσει. Για τις πολιτικές που προτείνονται, ούτε συζήτηση…

Στον ελληνικό μας μικρόκοσμο η επικαιρότητα έχει εντελώς συμβατικό χαρακτήρα. Δεν είναι η επικαιρότητα που αφορά τη ζωή μας, τα ενδιαφέροντά μας, τις ανάγκες μας, το μέλλον μας, αλλά εκείνη που «πρέπει» να μας αφορά, που «πρέπει» να μας ενδιαφέρει. Εκείνη που επιβάλλεται από τα ΜΜΕ και τα κανάλια πληροφόρησης. Σ’ αυτά τα κανάλια η Ευρώπη είναι μόνο εικόνα –όπως κι όλη η ζωή– και θέαμα, γι’ αυτά τα κανάλια η Ευρώπη υπάρχει μόνο ως Eurovision ή champions league. Εκ των πραγμάτων όμως, είτε το θέλουμε, είτε όχι η Ευρώπη είναι το σπίτι μας. Είτε αντιστεκόμαστε, είτε δεν υπακούμε, εκείνη είναι ο αποδέκτης των επιλογών μας. Είτε εναρμονιζόμαστε, είτε καταδικαζόμαστε, εκείνη είναι ο ρυθμιστής των ενεργειών μας.

Αυτή η Ευρώπη επηρεάζει τις τύχες μας, τη ζωή μας, το μέλλον μας. Αν είναι προοδευτική ή συντηρητική, αν είναι των μονοπωλίων ή των λαών, αν είναι των πολλών ή των λίγων, αν πρέπει ν’ αλλάξει ή να παραμείνει η ίδια, αυτή είναι η Ευρώπη, αυτή η Ευρώπη έχει εκλογές στις 7 Ιουνίου –για άλλες χώρες από τις 4. Σ’ αυτή την Ευρώπη, που δεν γνωρίζουμε καλά – καλά, καλούμαστε να εκλέξουμε τους ευρωβουλευτές, που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας για τα επόμενα πέντε χρόνια.

«Αυτές οι εκλογές δεν είναι μια καταγραφή της κοινής γνώμης. Είναι εκλογές που αφορούν σε αυτά τα μεγάλα ζητήματα. Σε αυτές τις εκλογές, κρίνονται θέματα που μας αφορούν άμεσα.

Οι εκλογές δεν είναι δημοσκόπηση, είναι απόφαση. Απόφαση για την Ευρώπη που θέλουμε, για το ρόλο και τη στάση της Ελλάδας στην Ευρώπη.

Είναι απόφαση και για την Ελλάδα που θέλουμε, για όλους τους Έλληνες, μέσα από μια νέα εθνική προσπάθεια.

Σε αυτές τις εκλογές, όλοι μαζί θα αποφασίσουμε την πορεία μας και θα πούμε ότι, είναι ώρα να τελειώνουμε με τις πολιτικές, που μας οδήγησαν εδώ όπου βρισκόμαστε σήμερα.

Σε αυτές τις εκλογές, θα πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στις πολιτικές που μας οδηγούν στο χθες και ένα μεγάλο ΝΑΙ στις πολιτικές που βλέπουν μπροστά.

Σε αυτές τις εκλογές, παίρνουμε την απόφαση να βάλουμε πάλι στο επίκεντρο της πολιτικής τον πολίτη με τις πραγματικές του ανάγκες, και στην Ελλάδα, και στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Ενημερωνόμαστε, συμμετέχουμε, ψηφίζουμε, παίρνουμε την ευθύνη να μην είμαστε οι «ξένοι» Ευρωπαίοι σε μια «ξένη» Ευρώπη. Οραματιζόμαστε τη δική μας Ευρώπη.