Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ 9


Αν δεν μας τρελάνουν αυτές τις μέρες ίσως δεν κατορθώσουν να μας τρελάνουν ποτέ. Μέχρι να πραγματοποιηθεί η σύνοδος κορυφής την προσεχή Πέμπτη 25η Μαρτίου –ανήμερα της εθνικής εορτής– τα σενάρια και η φημολογία για τον τρόπο δανεισμού της χώρας θα οργιάσουν. Απ’ τη μια η Σκύλα των κερδοσκόπων, απ’ την άλλη η Χάρυβδη του ΔΝΤ. Από ‘δω οι διαλλακτικοί Γάλλοι, από ‘κει οι αυστηροί Γερμανοί. Τα συμφέροντα βυσσοδομούν στο παρασκήνιο για λογαριασμό τους κι εμείς στη μέση περιμένουμε να πληροφορηθούμε πόσο θα μας κοστίσει η διαμάχη τους.
Στο μεταξύ, ήδη, κάποιοι άρχισαν να πληρώνουν. Δεν είναι όσοι οικειοθελώς προσέφεραν το μισθό τους, ούτε όσοι καταθέτουν χρήματα στον εθνικό λογαριασμό, αλλά είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, που είδαν στα εκκαθαριστικά του δώρου του Πάσχα μείωση 30%. Σε λίγες μέρες έπεται κι η πρώτη μισθοδοσία –του Απριλίου– που θα έχει την πρώτη μείωση κατά 12% των επιδομάτων, αλλά και το ποσό των κρατήσεων από την 1-1-2010, εφόσον τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων προβλέπεται να περικοπούν αναδρομικά από την 1η του περασμένου Ιανουαρίου.
Το ορόσημο για τους μισθωτούς δεν είναι επομένως η 25η Μαρτίου. Αυτήν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα την περάσουμε μέσα σε κλίμα εθνικής υπερηφάνειας και έξαρσης, πιθανόν και λόγο της προοπτικής στήριξης της εθνικής προσπάθειας από την Ευρώπη. Η ημερομηνία καμπής θα είναι η 4η Απριλίου, τότε που με οδύνη θα διαπιστώσουν, ότι μετά την Ανάσταση του Κυρίου, ήρθε η δική τους σταύρωση. Τότε θ’ αρχίσουν οι μεγάλες βδομάδες για τους μισθωτούς. Μετά το Πάσχα, που οι μισθοί και τα δώρα θα έχουν γίνει καπνός και θα έχουν εξαφανιστεί εν ριπή οφθαλμού μαζί με την τσίκνα του οβελία κι ο μήνας για να βγει θα ‘χει ακόμα άλλες 25 μέρες.
Η προσγείωση στην πραγματικότητα θα είναι τραυματική κι όλες αυτές οι συζητήσεις που γίνονται σήμερα για το ποιος και με πόσο επιτόκιο θα μας δανείσει θα μοιάζουν παρωχημένες και γελοίες. Τότε θα δούμε πραγματικά το δάσος κι όχι μόνο το δάχτυλο, που κοιτάμε μέχρι σήμερα. Τότε θα δούμε και πόσο ειλικρινείς είμαστε μεταξύ μας, όταν όλον αυτόν τον καιρό δηλώνουμε –οι περισσότεροι από μας τουλάχιστον– έτοιμοι να συνεισφέρουμε για να ξεπεράσει η πατρίδα μας την κρίση. Τότε, που θα πρέπει ν’ ανατρέψουμε ριζικά τον τρόπο ζωής και τις συνήθειές μας, θα μετρήσουμε πόσο διατεθειμένοι είμαστε να κάνουμε πράξη όλες αυτές τις –μετά τα μέτρα– ρητορείες για κοινωνική συστράτευση και συλλογική προσπάθεια για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Η μετά το Πάσχα εποχή θα είναι μια άλλη εποχή πλέον κι ο καθένας θα πρέπει να έχει έγκαιρα τοποθετήσει τον εαυτό του μέσα στο νέο σκηνικό που θα στηθεί. Το χρήμα θα είναι δυσεύρετο και πολύτιμο. Ο χρόνος θα είναι πολύτιμος και πολλαπλά χρήσιμος. Στην εποχή εκείνη, οι ημερομηνίες θα έχουν την πραγματική τους διάσταση και το αληθινό τους περιεχόμενο, θα είναι κρίσιμες για όλους κι όχι μόνο –όπως μέχρι σήμερα– για όσους είναι καταχρεωμένοι με δάνεια και πιστωτικές κάρτες.
Ας μην ξοδεύουμε, λοιπόν, σήμερα όλη μας τη φαιά ουσία για το τι θα συμβεί στις 25 Μαρτίου, αφού μετά τις 4 Απριλίου, είναι βέβαιο, ότι ο μήνας δεν θα έχει ποτέ πια μόνο 9…

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

ΝΟΜΟΣ 3833... ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕΙ


3833. Δεν ξέρω αν έχει σημασία, αλλά αυτός είναι ο αριθμός του νόμου για την «Προστασία της εθνικής οικονομίας – Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης», που δημιουργεί νέα δεδομένα στο οικονομικό τοπίο της χώρας, με άμεσες συνέπειες για την τσέπη του κάθε πολίτη και τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και έμμεσες προσδοκίες εσόδων για το σύνολο του κρατικού προϋπολογισμού. Εντός της εβδομάδος αναμένεται και το φορολογικό, οπότε θα οριστικοποιηθεί το δημοσιονομικό θεσμικό πλαίσιο και θα ξεκαθαρίσει επιτέλους το τοπίο μέσα στο οποίο σκοπεύει να κινηθεί η κυβέρνηση, προκειμένου να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι νόμοι από μόνοι τους δεν παράγουν αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα παράγονται από την οργανωμένη και συντονισμένη ανθρώπινη δράση. Οι νόμοι είναι εργαλεία για την άσκηση πολιτικών και για τον έλεγχο της κρατικής λειτουργίας. Την κρατική λειτουργία την ασκούν όμως άνθρωποι. Από σήμερα π.χ. αυξάνεται ο ΦΠΑ –όπως ορίζει ο νόμος– ο έλεγχος για την απόδοσή του όμως γίνεται από τους εφοριακούς, από δημοσίους υπαλλήλους, που ήδη αναδρομικά, από την 1η του χρόνου, μειώθηκαν –με τον ίδιο νόμο– κατά 12% οι τακτικές αποδοχές του και κατά 30% τα επιδόματα Πάσχα, Χριστουγέννων και αδείας.
Ο νόμος θέτει το πλαίσιο, τους κανόνες, για τους φορολογούμενους πολίτες δεν υπάρχει η ευχέρεια επιλογής, η διακριτική ευχέρεια είναι στη διάθεση των υπηρεσιών, των δημοσίων υπαλλήλων. Ο φορολογούμενος πληρώνει τον ΦΠΑ άμεσα με κάθε αγορά, η απόδοση του φόρου προς το κράτος εξαρτάται από τον τρόπο εφαρμογής του νόμου αφενός μεν από τις επιχειρήσεις, αφετέρου –και κατά κύριο λόγο– όμως από τους εφοριακούς.
Ο απολογισμός μένει να δείξει, αν ο τρισχιλιοστός οχτακοσιοστός τριακοστός τρίτος νόμος κατόρθωσε να διορθώσει το χάος των δημόσιων οικονομικών, να διορθώσει στρεβλώσεις και δυσλειτουργίες του εισπρακτικού μηχανισμού και να διασώσει τελικά τη χώρα από τη δημοσιονομική κατάρρευση. Το πιο σπουδαίο όμως, θα δείξει αν υπήρξε η αναγκαία πολιτική βούληση, ν’ αλλάξουν επιτέλους διαδικασίες και αντιλήψεις ως προς τον τρόπο λειτουργίας και την αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών του γενικού λογιστηρίου και του υπουργείου των οικονομικών.
Μέχρι προχτές ο Γιώργος Παπανδρέου αναρωτιόταν «πού πήγαν τα λεφτά;», ευελπιστούμε να μην διαπιστώσει στο τέλος του χρόνου, όταν θα κάνει ταμείο, ότι τελικά κι αυτά τα λεφτά, είτε πήγαν στις ίδιες μέχρι σήμερα τσέπες, είτε χάθηκαν στον άπατο κρατικό κορβανά…

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΣΥΣΤΗΜΑ...


Ο όρος «αξιοκρατία» και «αντικειμενικότητα» έχουν για τη δημόσια διοίκηση της χώρας μας ένα εντελώς ιδιαίτερο και ξεχωριστό περιεχόμενο, όχι μόνο απ’ αυτό που η κοινή λογική κι ο μέσος νους αντιλαμβάνονται, αλλά κι απ’ αυτό που αποδίδεται στους όρους σε άλλα κράτη της Ευρώπης.

Διαχρονικά, όλες οι κυβερνήσεις που σέβονται τον εαυτό τους φροντίζουν με την ανάληψη των καθηκόντων τους να ψηφίσουν έναν νόμο, ώστε στο όνομα της «αξιοκρατίας» και της «αντικειμενικότητας» να καταργήσουν την υπαλληλική ιεραρχία και τα υπηρεσιακά συμβούλια, να απαλλάξουν από τα καθήκοντά τους τους υπηρετούντες προϊσταμένους οργανικών μονάδων και να επιλέξουν –πάντα με «αντικειμενικά» και αξιοκρατικά» κριτήρια και διαδικασίες– τους νέους «εκλεκτούς». Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο που από το 1975 μέχρι σήμερα –απ’ ότι πρόχειρα θυμάμαι– έχουν ψηφιστεί έξι «νέα» βαθμολόγια για τους δημοσίους υπαλλήλους.

Το σχέδιο νόμου «Σύστημα επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια - Σύσταση Ειδικού Συμβουλίου Επιλογής Προϊσταμένων (ΕΙ.Σ.Ε.Π.)» και λοιπές διατάξεις», που κατατέθηκε στη Βουλή με τη μορφή μάλιστα του κατεπείγοντος –ξεσηκώνοντας την έντονη αντίδραση του Απόστολου Κακλαμάνη– δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον κανόνα. Οι συντάκτες του αρκέστηκαν σε μια καταφανώς βαριεστημένη συρραφή-αντιγραφή διατάξεων προηγούμενων σχετικών ρυθμίσεων, οδηγώντας το όλο εγχείρημα σε μια μελαγχολική κοινοτυπία.

Δεν θ’ αναφερθώ στα κριτήρια,τη συνέντευξη και τη βαθμολόγηση, που παραπέμπει ευθέως στον προηγούμενο νόμο του Προκόπη Παυλόπουλου. Ούτε στο τάχα πρωτότυπο της γραπτής εξέτασης των υποψηφίων. Ενδιαφέρον έχει η αδυναμία των παροικούντων τη γενική γραμματεία δημόσιας διοίκησης στη Βασιλίσσης Σοφίας, να οραματιστούν και να προτείνουν έναν θεσμό, μια διαδικασία κι ένα όργανο, που να προσφέρει πραγματικά μια στοιχειωδώς νέα διάσταση στον τρόπο επιλογής των προϊσταμένων στις δημόσιες υπηρεσίες. Δεν ζητείται η ανακάλυψη της πυρίτιδας, ένα αξιοπρεπές, απλό, αδιάβλητο και –κατά το δυνατόν– αξιοκρατικό σύστημα αναζητείται.

Στο προτεινόμενο νομοσχέδιο προκειμένου να συγκροτηθεί το Ειδικό Συμβούλιο Επιλογής Προϊσταμένων (ΕΙ.Σ.Ε.Π.) και να λειτουργήσει ο νέος θεσμός ανακατεύονται με αξιοθαύμαστη πολυπλοκότητα και γραφειοκρατική συνέπεια τέσσερις υφιστάμενες δημόσιες υπηρεσίες και ανεξάρτητες Αρχές: Το υπουργείο Εσωτερικών, το ΑΣΕΠ, ο Συνήγορος του Πολίτη και το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης.
Πρόεδρος του οργάνου αυτού είναι ένας εκ των αντιπροέδρων του ΑΣΕΠ και από τα τέσσερα μέλη τα τρία είναι μέλη του ΑΣΕΠ και το ένα βοηθός του Συνηγόρου του Πολίτη. Το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης εμπλέκεται στη διεξαγωγή της γραπτής δοκιμασίας από γενικούς διευθυντές μέχρι και για προϊσταμένους αυτοτελών τμημάτων ή γραφείων.

Απορία πρώτη: Τι σχέση έχει το ΑΣΕΠ και ο Συνήγορος του Πολίτη με την υπηρεσιακή εξέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων;

Απορία δεύτερη: Υπάρχει τόση άνεση από πλευράς φόρτου εργασίας σ’ αυτά τα πρόσωπα, ώστε τους περισσεύει χρόνος για να προλαβαίνουν ν’ ανταποκρίνονται με συνέπεια σε όλα αυτά τα μεταξύ τους άσχετα καθήκοντα;

Απορία τρίτη –και τελευταία: Τελικά σ’ αυτόν τον τόπο, ότι έχει σχέση με την αξιοκρατία και τη διαφάνεια μόνο υπέργηροι δικαστικοί και μεγαλοσυνταξιούχοι υπάλληλοι του δημοσίου ή πολυπράγμονες καθηγητές πανεπιστημίου μπορούν να την εγγυηθούν και να τη διασφαλίσουν;

Είναι προφανές, ότι για άλλη μια φορά θα αρκεστούμε σε μια από τα ίδια. Η τομή κι η ρήξη με τα κατεστημένα στη δημόσια διοίκηση δεν τολμήθηκαν.

Και το κερασάκι στην τούρτα;

Σε μια περίοδο που οι δαπάνες και μισθοί των εργαζόμενων στη δημόσια διοίκηση περικόπτονται δραματικά, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι: «Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Οικονομικών, καθορίζεται η αποζημίωση του προέδρου, των μελών και του γραμματέα του ΕΙ.Σ.Ε.Π.».

Εις υγείαν διπλοθεσιτών και τριπλοθεσιτών συνταξιούχων, η μεταρρύθμιση μπορεί να περιμένει την επόμενη.

Κρίμα.

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ Labs.opengov

Αύριο Πέμπτη 4 Μαρτίου στις 12.μμ, διοργανώνεται στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Βασ. Κωνσταντίνου 48, αμφιθέατρο "Λεωνίδας Ζέρβας") ημερίδα του Labs.OpenGov.gr στην οποία θα παρουσιαστούν οι 15 προτάσεις που ξεχώρισαν σχετικά με το θέμα: "Ανασχεδιάζουμε τις κρατικές ηλεκτρονικές υπηρεσίες".
Το πρόγραμμα της ημερίδας θα μεταδοθεί ζωντανά στο http://labs.opengov.gr