Χρονιάρες μέρες κι η σκέψη του καθενός προσπαθεί να ξεφύγει από την τριβή της καθημερινότητας και τους θορύβους του μυαλού. Να ηρεμίσει αποζητά, να ησυχάσει για κάνα δυο εικοσιτετράωρα, να χαζέψει, να διασκεδάσει, να παίξει, να ξεφύγει.
Να ονειρευτούμε μ’ ανοιχτά μάτια αποζητάμε, καμαρώνοντας τα παιδιά μας, σφίγγοντας το χέρι του συντρόφου μας, ξεφυλλίζοντας αφηρημένα ένα περιοδικό, σεργιανώντας στους άδειους δρόμους, περιμένοντας πίσω απ’ το θολωμένο τζάμι να φύγει άλλος ένας χρόνος μέσα σε μια νύχτα.
Δεν ακούστηκε μια καλή κουβέντα για τη χρονιά που φεύγει. Άνθρωπος δε βρέθηκε να πάρει τα δίκια της. Ποιο «βαρύ» επίθετο θέλεις και δεν «καρφιτσώθηκε» στο 2011. Καταστροφικό, τραγικό, οδυνηρό, απαίσιο, ολέθριο και πάει λέγοντας. Όσο πιο «ψυχρό» το «μέσο» τόσο πιο θερμός ο χαρακτηρισμός.
Είναι, ασφαλώς, πολλές οι ανατροπές που έγιναν σ’ όλον τον κόσμο. Ανατροπές καθεστώτων, ηγετών, κυβερνήσεων, συνθηκών, κανόνων, αξιών, συμβάσεων. Ανακατατάξεις δυνάμεων, ισχύος, επιρροής, σχέσεων, ιεραρχήσεων. Αναθεωρήσεις δεδομένων, προγραμματισμών, υπολογισμών, σχεδίων.
Ένας χρόνος ανεμοστρόβιλος, που έκανε τον πλανήτη άνω-κάτω και δοκίμασε τις αντοχές των παγκόσμιων ισορροπιών και τις απαντοχές των ανθρώπων και των λαών. Ένας χρόνος θυελλώδης, που σάρωσε τα σαθρά θεμέλια του «ελληνικού μύθου» ξεγυμνώνοντας αδυναμίες και καχεξίες δεκαετιών, βυθίζοντας ταυτόχρονα το σύνολο της κοινωνίας στο μαρασμό και την εσωστρέφεια. Ένας χρόνος που στον μικρόκοσμο του καθενός, είναι βέβαιο, έχει αφήσει κάποιο σημάδι του, είτε ως διάψευση ή απώλεια, είτε ως απογοήτευση ή μελαγχολία.
Χάθηκαν κεκτημένα δεκαετιών και δικαιώματα κατοχυρωμένα με αγώνες. Χάθηκαν θέσεις εργασίας και δεδουλευμένα μιας ζωής. Χάθηκαν ώρες, χάθηκαν μέρες, χάθηκαν μήνες. Δεν μετρώ άλλες απώλειες.
Χρονιάρες μέρες κι η σκέψη μου αναζητά την παρηγοριά και τη γαλήνη. Αναζητά το φως που θα φέγγει στο view master της μνήμης και θα ζεσταίνει την καρδιά με εικόνες από αναμνήσεις γεμάτες αυθόρμητα γέλια, αυτοσχέδια παιχνίδια, ευχάριστες εξορμήσεις, στοργικές συστάσεις. Εικόνες που ανατρέχουν στο παρελθόν, αλλά έχουν σφραγίσει ανεξίτηλα το παρόν κι έχουν προδιαγράψει εν πολλοίς το αύριο.
Πιστεύω πως υπάρχει κάτι που δεν χάνεται, κάτι που η απώλειά του είναι φαινομενική, μονοδιάστατη, εγκόσμια. Πιστεύω πως ότι αγάπησα, ότι με συγκίνησε και μ’ άγγιξε, ότι θαύμασα και με καθήλωσε, ότι μου πρόσφερε μ’ ανιδιοτέλεια και φροντίδα, ότι μου χάρισε νοήματα ζωής, δεν χάνεται. Επιστρέφει με την πρώτη ευκαιρία σ’ αυτό το θαυματουργό view master και προβάλλεται στη μνήμη, φανερώνεται στα χείλη, καρφιτσώνεται στον τρόπο σκέψης, φτερουγίζει στην καρδιά.
Οι σπουδαίοι άνθρωποι που έφυγαν το 2011 ήταν πολλοί, περισσότεροι απ’ όσους θυμάμαι να ‘χουν φύγει κάποια άλλη χρονιά. Ίσως γι’ αυτό να είπαν και το 2011 «μοιραίο». Τους αισθάνομαι όμως όλους παρόντες, ο καθένας με τον τρόπο του, με τις γνώσεις, με το ταλέντο, με την επιστημοσύνη του. Ο καθένας τους αισθάνομαι πως συνεχίζει απ’ το ίδιο μετερίζι την προσπάθεια και τον αγώνα, συνεχίζει με το ίδιο μεράκι και την ίδια δεξιοτεχνία, συνεχίζει με το ίδιο ενδιαφέρον και το ίδιο πάθος.
Είναι όλοι μαζί παρόντες στη ζωή και θα είναι για πάντα μαζί μου με το έργο τους, με την τέχνη τους, με τη σκέψη τους, με τις δημιουργίες τους, με το δυσαναπλήρωτο κενό της απουσίας τους.
Ότι ‘ναι ανάμεσά τους κι ο πατέρας μου, με παρηγορεί και μ’ ελαφρώνει. Αυτό μου δίνει κουράγιο και δύναμη να μην αφήσω πίσω με πόνο το 2011, αλλά θαρραλέα να κοιτάξω ίσια μπροστά με θέληση και αισιοδοξία το 2012.
Καλή χρονιά με υγεία για όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλοπροαίρετα