Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

'Οταν πηδάς από ψηλά.


Είτε η αναφορά του κυρίου Τατσόπουλου στη «μισή Αθήνα» έγινε με κριτήριο αμιγώς πολιτικό, είτε ο προσδιορισμός αφορούσε κριτήρια απλώς γεωγραφικά, το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό και –οπωσδήποτε– το ίδιο εντυπωσιακό: Ενάμιση εκατομμύριο (αριθμητικά 1.500.000) άνθρωποι.

Ένας απλός αριθμητικός υπολογισμός το επιβεβαιώνει. Με το πρώτο κριτήριο, το πολιτικό, είναι προφανές ότι αναφερόμαστε στο σύνολο της Β’ εκλογικής περιφέρειας της Αθήνας, στην οποία εκλέγεται και στην οποία κατοικούν οι μισοί –1,5 εκατομμύριο– ψηφοφόροι του νομού Αττικής. Με το δεύτερο, το γεωγραφικό, αφού η πόλη των Αθηνών –σύμφωνα με την απογραφή του 2011– αριθμεί 3 εκατομμύρια κατοίκους, η διαίρεση δια δύο οδηγεί στο ίδιο πηλίκο: Ενάμιση εκατομμύριο (αριθμητικά 1.500.000) άνθρωποι.

Το σχήμα λόγου του κυρίου Τατσόπουλου αφορούσε 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους, σίγουρα ένα νούμερο ικανό –κατά την κρίση του– να υποστηρίξει αξιόπιστα και αναμφίβολα τον ανδρισμό του.

Πέρα από το πικρό χιούμορ ή το γελοίο ή αδιάφορο του θέματος, ίσως πρέπει για μια στιγμή να κοντοσταθούμε και να κοιτάξουμε γύρω μας, ν’ αντικρύσουμε το είδωλό μας στον καθρέφτη της κοινωνίας. Αν υπήρξε ένα «ανάξιο», «ανίκανο» ή «διεφθαρμένο» πολιτικό προσωπικό που μας έφερε ίσαμ’ εδώ, όπως υποστηρίζεται, με τέτοιου είδους ή ανάλογου ύφους «παλικαριές» ή ατάκες, είναι δυνατόν να ελπίζουμε, ότι μπορούμε να πάμε παρακάτω;

Το ήθος, η σεμνότητα, η αξιοπρέπεια, το μέτρο, η σωφροσύνη, εξέλειπαν ως αρετές και χαρίσματα απ’ την πολιτική και το πολιτικό μας σύστημα; Επειδή κάποιοι στο παρελθόν πάτησαν τον όρκο τους ως υπηρέτες του λαού κι απεμπόλησαν το δημόσιο συμφέρον στο όνομα ιδιοτελών σκοπιμοτήτων ή δεν μερίμνησαν με όση φροντίδα και προσοχή ήταν απαραίτητη για ν’ αποτρέψουν τις δυσάρεστες συνέπειες της οικονομικής κρίσης δικαιολογούνται αυτές οι ανοίκειες συμπεριφορές κι εκδηλώσεις;

Τι μαγκιά, τι τσαμπουκάς, τι αναίδεια και τι αγραμματοσύνη είναι αυτή που μας πετάνε καθημερινά κατάμουτρα οι νεόκοποι «εκπρόσωποι του λαού και του έθνους»; Τι άγαρμπο χιούμορ και τι χοντροκομμένο καλαμπούρι υπονομεύουν θεσμούς και πρόσωπα κι ευτελίζουν την πολιτική διαδικασία, στην οποία υποτίθεται συμμετέχουν και την οποία υποτίθεται –και πάλι– υπηρετούν. Λες και βρισκόμαστε σ’ ένα διαρκές φεστιβάλ βίας, αυθάδειας και αυταρχισμού. Λες κι όλα εξελίσσονται για μερικά λεπτά ή δευτερόλεπτα μπροστά στις κάμερες και μετά ξεπερνιώνται και ξεχνιώνται σαν να ‘ναι απλώς μια στιγμιαία εντύπωση, ένα φλας που αστράφτει και χάνεται για πάντα.

Πόσο λάθος αντίληψη της πoλιτικής και της ίδιας της ζωής.

Αν κάποιοι χρειάζονται περισσότερο τούτην τη δύσκολη περίοδο συναισθηματική ηρεμία , κοινωνική γαλήνη κι έμπρακτο ενδιαφέρον, δεν είναι οι τακτοποιημένοι, όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εξασφαλίζουν τα προς το ζειν, αλλά οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, οι άνεργοι, οι νέοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι ηλικιωμένοι, οι καταχρεωμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι, που οι ζωές τους έχουν διαλυθεί ή κινδυνεύουν με κατάρρευση εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, έχουν περισσότερο την ανάγκη και του κράτους και της κοινωνίας.

Ο θυμός, η αγανάκτηση, η εκδίκηση, η καταστροφή, όλα αυτά τα βίαια συναισθήματα και συμπεριφορές, που καλλιεργούνται κι εκδηλώνονται συστηματικά με πρωτεργάτες και πρωταγωνιστές σε πολλές περιπτώσεις βουλευτές ή πολιτικά πρόσωπα και ομάδες, σε τι υποβοηθούν και πώς στηρίζουν αυτούς τους ανθρώπους, που η απόγνωση κι η απελπισία είναι έτοιμες να τους στρέψουν εναντίον άλλων, να τους «οπλίσουν» το χέρι, να τους ωθήσουν στα άκρα;

Το κράτος λειτουργεί υπό εξαιρετικές συνθήκες. Τα οικονομικά πλαίσια είναι ασφυκτικά, οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται υπό πίεση. Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένας ζωτικός χώρος, ώστε, σ' αυτή τη δύσκολη καμπή, να ασκούνται κατά το δυνατόν οι κρατικές λειτουργίες. Οι συνθήκες είναι έκτακτες, το κράτος δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει όλες τις δραστηριότητές του, ούτε να εξακολουθήσει να εξυπηρετεί με τον ίδιο τρόπο αδιακρίτως ομάδες και άτομα. Γι’ αυτό θα πρέπει να τεθούν προτεραιότητες, γι’ αυτό με κάθε τρόπο θα πρέπει ν’ αποτραπεί ο κοινωνικός αυτοματισμός.

Τα δεδομένα για το κράτος και την οικονομία της χώρας, υπό το βάρος της κρίσης, είναι από καιρό προδιαγεγραμμένα. Ίσως θα μπορούσαν να είναι καλύτερα, το πιθανότερο όμως «ίσως» είναι να ήταν πολύ χειρότερα. (Ήδη ο «μηχανισμός στήριξης» έφτασε μέχρι και τη μαρτυρική Κύπρο. Εκεί δεν κυβερνάει κάποιος «Γιωργάκης» Παπανδρέου, αλλά ο πρόεδρος του ΑΚΕΛ, ο Δημήτρης Χριστόφιας, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση).

Τα δεδομένα για την Ευρώπη λες και τ’ ανακαλύψαμε ξαφνικά εδώ και τρεις μέρες. Κι εδώ τα πράγματα θα μπορούσαν από χρόνια να είναι καλύτερα. Γεγονός είναι, ότι οι ισορροπίες, οι συμμαχίες, οι συνθήκες, οι κανονισμοί κι οι αποφάσεις δεν είναι τίποτε άλλο από συγκερασμούς και σύνθεση μεταξύ αντικρουόμενων κι αντιτιθέμενων συμφερόντων με αμοιβαίες υποχωρήσεις που –κατά κανόνα– εξυπηρετούσαν κι ευνοούσαν τους ισχυρότερους. Το πλαίσιο για τη χώρα είναι πολύ στενό και δεν είναι αυτό αποτέλεσμα ούτε των μνημονίων, ούτε της ασυνεννοησίας μεταξύ των εταίρων ή μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ. Μεταξύ μας δεν μπορούμε να τα βρούμε, εμείς αδυνατούμε να συνεννοηθούμε.

Ξαφνικά το τελευταίο διάστημα οι γλώσσες που μιλάμε μεταξύ μας πολλαπλασιάστηκαν, απ’ την κλασσική, την «ξύλινη» που είχαμε συνηθίσει από χρόνια να εκφέρεται από κάποιους πολιτικούς, έγιναν αλήτικες, μάγκικες, περιθωριακές κι ακαταλαβίστηκες. Μιλιούνται –θαρρείς– μόνο για ν’ ακουστούν, να θορυβήσουν, να παράγουν τον ήχο τους και να σβήσουν πέφτοντας κάτω πριν καν φτάσουν ως τ’ αυτιά του ακροατηρίου. Είναι γλώσσες που δεν παράγουν πολιτική, δεν παράγουν λύσεις, δεν παράγουν προοπτική. Δεν επινοούνται για να επικοινωνήσουν τους ανθρώπους και να δημιουργήσουν διαύλους συνεννόησης, αλλά μόνο για να χρησιμοποιηθούν σε άλλα κανάλια κι άλλα μέσα, τα ηλεκτρονικά.

Σ’ αυτή τη σύγχρονη Βαβέλ που δημιουργήσαμε είναι αδύνατο να επινοήσουμε τον τετραγωνισμό του φαύλου κύκλου για να βρούμε την έξοδο. Υπάρχουν όμως κάποιες αποφάσεις, κάποιοι νόμοι του ελληνικού κράτους, που βήμα – βήμα μπορούν να μας οδηγήσουν σ’ έναν δρόμο. Η δική μας μεγάλη προσπάθεια κι η παράλληλη ευρωπαϊκή στήριξη, που ούτως ή άλλως για το επόμενο διάστημα είναι δεδομένη, μπορούν να χαράξουν μια πορεία διεξόδου για τα επόμενα δύσκολα χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση, νομίζοντας, ότι με την ευκολία που πηδάμε τη μισή Αθήνα, θα μπορέσουμε να πηδήξουμε και το μισό Βερολίνο, ή –με τη φόρα που η γλώσσα μας έχει πάρει– τη μισή Ευρώπη, μάλλον ανάποδα βλέπουμε τα πράγματα και σίγουρα –σ’ όσα μπαλκόνια ή κεραμύδια αν ανεβούμε– δεν είμαστε εμείς εκείνοι που κοιτάνε τον κόσμο από πάνω.

Foto: Sergio Occhiuzzo

10 σχόλια:

  1. Στον κόσμο μας όπως πάντα οι Ελληνες Ευάγγελε.
    Αλλού βαρούν τα τύμπανα κι αλλού χορεύει η νύφη...
    Εδώ ο κόσμος χάνεται και εμείς ασχολούμαστε, με την βοήθεια των φίλων μας στα ΜΜΕ,
    με χαρι ποτερ, με μπάτμαν και με ρόλεξ.
    Οτι να΄ναι!
    Μια ζωή στον κόσμο μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπως έτσι καθορίζεται η ατζέντα, 'Ελενα, και μετά ψαχνόμαστε για το πώς μας βρήκε τούτο κι από πού μας ήρθε τ' άλλο.

      Κάποιοι όμως συμβάλουν με τα λεγόμενά τους στον αποπροσανατολισμό και την παραπλάνηση.
      Η αλήθεια είναι σκληρή βλέπεις και δεν φέρνει και ψήφους.

      Διαγραφή
  2. Γέμισε η Βουλή με "Γκουζγκούνηδες" και καθαρόαιμα αρσενικά. Μου θυμίζουν τα αγοράκια που κονταροχτυπιούνται για το ποιος την έχει πιο... ευμεγέθη...

    Κρίμα. Τελικά το επίπεδο του κοινοβουλίου, αντί να αναβαθμιστεί, έχει πέσει στα Τάρταρα. Πολύ εύστοχη η παρατήρησή σου περί μετάβασης απ' την ξύλινη στην αλήτικη γλώσσα. Προσωπικά, οι συνεδριάσεις της Βουλής, με παραπέμπουν σε εκπομπές τύπου "Παρατράγουδα", όπου παρελαύνουν ορδές γραφικών και ψωνισμένων ανθρωποειδών.

    Με την ελπίδα να χαράξουμε αυτή τη ρημάδα την πορεία διεξόδου που αναφέρεις...
    Τα σέβη μου Ευάγγελε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από νεότερους πολιτικούς θα περίμενε κανείς έναν άλλο πολιτικό λόγο και μια διαφορετική προσέγγιση της πολιτικής.

      Αργούμε ακόμα Μαρία, για την αλλαγή ύφους και ήθους, προηγείται ως φαίνεται, το κήρυγμα της επανάστασης στην Ευρώπη...

      Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!

      Διαγραφή
  3. .
    REPORTAZ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

    http://www.bloko.gr/ellada/to-reportaz-ths-kontras-gia-thn-xthesinh-dikh-ths-synwmosias.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αναρωτιέμαι, αν η εύστοχη επισήμανσή σου, αυτή της 'εφεύρεσης' του είδους εκείνου της γλώσσας που χρησιμοποιείται για τα ηλεκτρονικά ΜΜ επικοινωνίας, ενδεχομένως και ΜΜ ενημέρωσης, αποτελέσει το μέτρο αλλά και το είδος της επικοινωνίας του μέλλοντος. Αν συμβεί κάτι τέτοιο πολύ φοβάμαι πως ο λόγος θα αλλάξει μορφή, θα αλλάξει ακόμα και έννοια αλλά και χαρακτήρα. Θα μπούμε σε μια νέα εποχή που ο διάλογος θα περιορίζεται όχι μόνο ποιοτικά αλλά και ποσοτικά! Θα έχουμε να κάνουμε με μονολόγους 140 χαρακτήρων σε ορισμένες περιπτώσεις! Κι αυτό βεβαίως όχι μόνο θεμιτό δεν είναι αλλά θεωρώ πως θα οδηγήσει τον άνθρωπο σε ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση από τη μια και σύγχυση από την άλλη.

    Ειλικρινά έχω νοσταλγήσει τις παλαιότερες περιόδους της ζωής μου που οι ηγέτες αλλά και οι πολιτικοί είχαν το θάρρος της γνώμης και τη διατύπωναν στο γραπτό τύπο χωρίς να φιλτράρονται πρώτα από τους image makers και τις κρυφές ή φανερές δημοσκοπήσεις.

    Όσον αφορά στην μισή Αθήνα που βρέθηκε κάτω από τον κύριο Τατσόπουλο, νομίζω ότι είναι μια υπερβολή η οποία όμως δεν έγινε τυχαία. Αυτού του τύπου ο λόγος γίνεται για να προκληθούν εντυπώσεις κυρίως και όχι για να παραχθεί διάλογος ή πολιτική, όπως κι εσύ αναφέρεις. Πρωτίστως πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο θεωρώ, κάτι το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον χάθηκε...

    Την καλημέρα μου Ευάγγελε και καλή σου εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ φοβάμαι, Κώστα, ότι ήδη βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή επικοινωνίας και ιδιαίτερα πολιτικής επικοινωνίας.

      Μαζί με το -όχι κατ' ανάγκη κακό- ξερρίζωμα παραδοσιακών πολιτικών συμπεριφορών, καταργήθηκαν κώδικες και διαδικασίες επικοιμωνίας, που προσέδιδαν στον πολιτικό διάλογο, αν όχι κύρος και αίγλη, τουλάχιστον μια γοητεία και μια φινέτσα, που κινούσαν το ενδιαφέρον, τον έκαναν ελκυστικό.

      Δεν έχει να κάνει με το αν λέγονταν περισσότερες ή όχι αλήθειες, η πολιτική ήταν διαχρονικά "η τέχνη του εφικτού", αλλά το ότι ο λόγος ακολουθούσε κάποιες αρχές.

      Σήμερα όλα είναι ίσωμα. Μπορείς ν' ακούσεις οτιδήποτε, το πιο απίθανο κι ακραίο, και να το θεωρήσεις θεμιτό, πιθανό ή και ενδιαφέρον, αλλά προ παντός να το ακούσεις να διατυπώνεται με τόσο ακραίο και προσβλητικό τρόπο, σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

      Οι βουλευτές κι οι πολιτικοί έχουν χρέος να περιφρουρήσουν και να προστατεύσουν με τη στάση και το λόγο τους τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις όποιες κατακτήσεις αυτού του λαού σε επίπεδο ελευθερίας της έκφρασης και της σκέψης. Αυτά είναι τα προπύργια της δημοκρατίας κι αυτά επιχειρεί να πλήξει εσχάτως με κάθε ευκαιρία ο απαξιωτικός και προκλητικός λόγος της Χρυσής Αυγής.

      Ο χώρος που προσδιορίζεται ως "Αριστερά" έχει αποδείξει στην πορεία του χρόνου -εκτός όλων των άλλων- πόσο ευαίσθητος και σταθερός είναι στην κατοχύρωση, διεύρυνση και προάσπιση αυτών των αρχών.

      Η ευθύνη επομένως του Κου Τατσόπουλου -ανεξάρτητα απ' οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα- είναι εκ προοιμίου αυξημένη και γι' αυτό και μόνο γίνεται έγινε ο σχολιασμός στις ΠΛΗΚΤΡΟλογίες.

      Να είσαι και 'συ καλά, Κώστα!

      Διαγραφή
  5. Eυάγγελε,πραγματικά δεν αντέχω να ακούω και να βλέπω την πολιτική χυδαιότητα του Κου Τατσόπουλου και διαφόρων άλλων ψευτοκουλτουριάρηδων!Το καλό με την κρίση είναι ότι πέφτουν οι μάσκες...
    Έχουμε δρόμο ακόμα μπροστά μας,επιβάλλεται να αλλάξουμε όλες τις βίαιες αποκτηθέντες συνήθειές μας!
    Καλή σου βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή, ακριβώς, έχουμε δρόμο μπροστά μας, δύσκολο κι ανηφορικό, καθένας μας θα πρέπει ν' αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

      Οι βουλευτές, και μάλιστα οι νεότεροι, είναι αναγκαίο να αποτελούν παραδείγματα για μίμηση, ώστε η πολιτική ν' ανακτήσει την τιμή και την αξιοπρέπεια της. Κάποιοι μάλλον έχουν άλλες προρεταιότητες.

      Σε χαιρετώ εγκάρδια!

      Διαγραφή
  6. Δυστυχώς, Βαγγέλη, η αλαζονεία της εξουσίας, η "αριστεροσύνη" μερικών και το σύνδρομο του σωτήρα αναδεικνύουν φαινόμενα τύπου Τατσόπουλου.

    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλοπροαίρετα