Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Οδική ασφάλεια και "κότες".


Για την «Οδική Ασφάλεια» ξοδεύονται εκατομμύρια κάθε χρόνο. Χιλιάδες εργατοώρες κι υπάλληλοι σπαταλιούνται κι αναλώνονται με το αντικείμενο αυτό, εκατοντάδες ή και χιλιάδες νόμοι, διατάξεις κι εγκύκλιοι συνθέτουν το πλέγμα της πολυδαίδαλης νομοθεσίας για το θέμα. Από τις κορυφαίες δημόσιες πολιτικές και βασικές συνιστώσες των μεταφορών η άσκηση αυτής της αρμοδιότητας από την πολιτεία. Τ’ αποτελέσματα από πενιχρά έως ανύπαρκτα. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να σκοτώνονται στους δρόμους κι η χώρα να διατηρεί μια από τις πιο θλιβερές πρωτιές της, την πρωτιά σε τροχαία ατυχήματα μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αν ρίξουμε μια ματιά στα προγράμματα και τις δράσεις του υπουργείου Παιδείας που σχετίζονται με την οδική ασφάλεια, αλλά και στις αντίστοιχες πολιτικές του πρώην υπουργείου Μεταφορών, με ευκολία διαπιστώνεται, ότι σε θεσμικό επίπεδο –«τυπικά»– αλλά και με έστω περιορισμένες λόγω της κρίσης πιστώσεις, κάποιες προσπάθειες γίνονται, ώστε ο τομέας αυτός, ενόψει της σπουδαιότητάς του για το κοινωνικό σύνολο, να κατέχει μια ευπρεπή –κατά το δυνατόν– θέση στις προτεραιότητες του κράτους.

Πώς συμβαίνει, λοιπόν, με τόσα και τόσα προγράμματα και δραστηριότητες, τόσες διακηρύξεις κι εξαγγελίες, τόσα πάρκα «κυκλοφοριακής αγωγής» στους δήμους κι ώρες διδασκαλίας στα σχολεία, να σημειώνονται τόσο πενιχρά αποτελέσματα σ’ αυτόν τον ευαίσθητο για την υγεία και την ασφάλεια της κοινωνίας τομέα; Τι φταίει που οι ελληνικοί δρόμοι, κυρίως μέσα στα αστικά κέντρα και το επαρχιακό δίκτυο, βάφονται κόκκινοι;

Αν σταθούμε σ’ ένα φανάρι, αν παρατηρήσουμε μιαν λεωφόρο, λίγα μόνο λεπτά της ώρας αν αφιερώσουμε, θα δούμε πόσες και πόσες «κακιές στιγμές» υπάρχουν καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους και πόσα «παρά τρίχα» χωρίζουν τη ζωή από το θάνατο ή την αναπηρία. Είναι όλα αυτά που βιώνουμε, αλλά και κάνουμε όλοι λίγο-πολύ μόλις πιάσουμε το τιμόνι στα χέρια. Η συμπεριφορά μας ως οδηγοί αποτυπώνει τη νοοτροπία που μας χαρακτηρίζει ως άτομα και ως μέλη της κοινωνίας. Ο ατομισμός, η αλαζονεία, η παρανομία, η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον. Ούτε για τη δική μας την ασφάλεια νοιαζόμαστε, ούτε των συνεπιβατών μας.

Ένα κουβάρι κι εδώ από πολυσύνθετους παράγοντες, που συντηρούν κι ευνοούν να εκδηλώνονται οι πιο άσχημες κι αντικοινωνικές πτυχές της προσωπικότητάς μας. Ο σεβασμός κι η ευπρέπεια εξοβελίζονται ως δια μαγείας μόλις ο διακόπτης της μηχανής γυρίζει και ξεκινήσει το αυτοκίνητο. Λες κι η μίζα γυρίζει αυτόματα και τον δείκτη της έξαψης, της βιασύνης, της παραβατικότητάς μας και γινόμαστε άλλοι άνθρωποι. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στη «μαύρη τρύπα» μπαίνουν με τον ίδιο αυτοματισμό ιδιώτες κι επαγγελματίες, οδηγοί μηχανών κι αυτοκινήτων. Ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες –εξαιρείται ο συμπαθής νταλικέρης της «κομμένης» διαφήμισης– οδηγοί πούλμαν κ.ο.κ.

Δεν ξέρω αν έχει νόημα ν’ αναφερθεί κανείς στα αυτονόητα που είναι απολύτως αναγκαίο να γίνουν απ’ την πλευρά της πολιτείας κι ορισμένα απ’ αυτά συνθέτουν –υπό τις παρούσες μάλιστα συνθήκες– τον ορισμό ακριβώς της τυπικής «διαρθρωτικής αλλαγής», όπως είναι π.χ. η ριζική αλλαγή της διαδικασίας χορήγησης των αδειών οδήγησης. Τι να ξαναλέγεται, για την ανάγκη να εκσυγχρονιστούν διαδικασίες, που αποδεδειγμένα και σύμφωνα με όλες τις μελέτες και έρευνες, ταλαιπωρούν τους πολίτες και συγκεντρώνουν υψηλό ποσοστό αναποτελεσματικότητας και διαφθοράς;

Σημασία έχει, ξεφεύγοντας –αν είναι δυνατόν– από την πάγια κι εμπεδωμένη πεποίθηση ότι το «κράτος φταίει για όλα», να δούμε πώς θα μπορούσαμε να προφυλάξουμε είτε ως πεζοί, είτε οδηγώντας, τη σωματική ακεραιότητα κι ασφάλεια τη δική μας και των συνανθρώπων μας. Να λάβουμε υπόψη μας και ως δεδομένα, ότι όντως η ποιότητα του οδοστρώματος δεν είναι η καλύτερη δυνατή, ότι οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κυκλοφορίας, ότι τα αυτοκίνητα υπερβαίνουν σε μεγάλες εξόδους ή κατά τα Σαββατοκύριακα τις αντοχές του υπάρχοντος οδικού δικτύου.

Χρειάζεται ν’ απεκδυθούμε «πάνω στο τιμόνι» το ρόλο του ανεύθυνου και του «θύματος» και ν’ αντισταθούμε στον πειρασμό της ευκολίας του «αυτό κάνουν όλοι». Ν’ αποδεχτούμε ότι κι άλλοι οδηγοί μπορεί να βιάζονται, ότι τα πεζοδρόμια είναι για τους πεζούς, ότι στις διασταυρώσεις δεν χωράνε να περάσουν όλοι μαζί, ότι το πορτοκαλί δεν είναι πράσινο –πόσο μάλλον το κόκκινο, ότι δεν είναι εξυπνάδα να κλείνουμε τις διαβάσεις πεζών μπαίνοντας μπροστά απ’ όλους στα φανάρια, ότι η οδική σήμανση κι οι υποδείξεις των τροχονόμων διευκολύνουν την ασφαλή μας κυκλοφορία, ότι οι ζώνες ασφαλείας είναι σωτήριες, ότι τα δίκυκλα ούτε κυκλοφορούν όπως να’ ναι, ούτε πάνε παντού. Απλές καινοφανείς ή κι ασήμαντες για κάποιους παραδοχές, που αθροιζόμενες όμως ως βιώματα και τρόπους συμπεριφοράς, είναι βέβαιο, ότι μπορούν να προσφέρουν πολλαπλάσια οφέλη από εκείνα που ο κάθε οδηγός μεμονωμένα μπορεί να φαντάζεται.

Αν καθένας που κινείται σ’ αυτή τη χώρα –γιατί στο εξωτερικό ως δια μαγείας μεταμορφωνόμαστε– κάνει δική του υπόθεση την ούτως ή άλλως δική του ευθύνη, να κυκλοφορεί εποχούμενος ή πεζός στο δημόσιο χώρο, με σεβασμό στους κανόνες και τους συνανθρώπους τους, όλα μπορούν ν’ αλλάξουν στους δρόμους της Ελλάδας. Οι λύσεις για την οδική ασφάλεια δεν είναι ούτε μαγικές, ούτε εξωγήινες, είναι λύσεις που εμείς οι ίδιοι μπορούμε κατ’ αρχήν να δώσουμε, βελτιώνοντας πρώτα απ’ όλα τη δική μας οδική συμπεριφορά. Η αδιαφορία κι η αδράνεια σ’ αυτή την περίπτωση είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι, η αμέλεια κι η απροσεξία οι χειρότεροι εχθροί.

Μπορούμε να κάνουμε την καθημερινότητα και τη ζωή μας πιο εύκολη, φτάνει να τολμήσουμε να κάνουμε τις αναγκαίες κι απαραίτητες αλλαγές για να ξεφύγουμε από συμπεριφορές και νοοτροπίες που μας ντροπιάζουν και μας προσβάλουν.
Πολλά μπορούμε να κάνουμε και για την οδική μας ασφάλεια, φτάνει να μην κάνουμε –προκειμένου να τ’ αποφύγουμε– τις… «κότες».


ΦΟΤΟ: Neolaia.gr





12 σχόλια:

  1. Ευάγγελε μεγάλο θέμα θίγεις, αν κάνουμε όλη αυτό που πρέπει στους δρόμους σαν οδηγοί αλλά και σαν πεζοί όλα θα είναι καλύτερα!
    Ας μην είμαστε ούνοι και κάφροι και όλα μια χαρά θα είναι.
    Σεβασμός τόσο απλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλο θέμα, 'Ελενα, που όμως το αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί εδώ δεν είναι τόσο εύκολο να κρυφτούμε πίσω από το "φταίει το κράτος" και γι' αυτό έχουμε επινοήσει σαν υποκατάστατο "όλοι το ίδιο κανούν".

      Τον ελάχιστο αυτοσεβασμό να δείχναμε κατ' αρχήν κρατώντας το τιμόνι, δεν θα υπήρχε καν (γιατί δεν θα καταλαβαίναμε σε τι αναφέρεται) η διαφήμηση γνωστής εταιρίας τηλεφωνίας που "παίζεται" αυτό το διάστημα στις τηλεοράσεις.

      Διαγραφή
  2. Σίγουρα η κακή αγωγή μας φταίει για το μεγάλο ποσοστό τροχαίων ατυχημάτων που συμβαίνουν στην χώρα μας.Θα 'λεγα και'δω παίζει ρόλο ο εγωισμός μας είμαστε οι καλύτεροι οδηγοί και θέλουμε να φτάσουμε εμείς πρώτοι.Ομως σε κάποιο βαθμό φταίει και η έλλειψη αντιμετώπισης τροχαίων από ιατρικής πλευράς.Χάνονται πολλές ψυχές γιατί δεν μεταφέρονται άμεσα σε ένα άρτιο οργανωμένο και εκπαιδευμένο χειρουργείο.
    Είναι ένα κομμάτι που πονάει όλους μας και πολύ περισσότερο άτομα που έχουν χάσει συγγενείς και φίλους.

    Τα νησιώτικα μου.. για ένα καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Zoyzoy αυτή είναι η άλλη τραγική πολλές φορές διάσταση του προβλήματος.

      Είναι θλιβερό τα περισσότερα δυστυχήματα να συμβαίνουν στην περιφέρεια, εκεί δηλαδή που οι συνθήκες για άμεση προσφορά ιατρικής φροντίδας μπορεί να είναι περιορισμένες ή χρονοβόρες.

      Προσοχή μεγάλη και σεβασμός στους δρόμους, απλά πράγματα κι αυτονόητα γι' αυτό σαν γνήσιοι 'Ελληνες τα έχουμε ... γραμμένα!

      Ευχαριστώ για τα νησιώτικα, ανταποδίδω με ευωδιαστά ανοιξιάτικα!

      Διαγραφή
  3. Yπάρχει μια μικρή διαφορά σε σχέση με την μετάλλαξη που παθαίνει ο Έλληνας στην οδήγηση όταν πρόκειται για το εξωτερικό.
    Εκεί δεν έχει ούτε μπατζανάκη, ούτε κουμπάρο, ούτε κολλητό για να τον ξελασπώσει .
    Εδώ ότι και να κάνει σπάνια θα έχει τις επιπτώσεις και την τιμωρία που αξίζουν οι πράξεις του.
    Δυστυχώς μάθαμε στην ατιμωρησία ....
    Ούτε μπορείς να φανταστείς πως τρέμω όταν βλέπω να με προσπερνούν πχ. μηχανές στην εθνική που οι οδηγοί τους δεν φοράνε προστατευτικά μπουφάν και το χειρότερο δεν έχουν καν κράνος.
    Και αυτό δεν είναι η εξαίρεση, είναι ο κανόνας.
    Όσο για σεβασμό προς τους άλλους... άστο καλύτερα!

    Καλό βράδυ να έχεις !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά το επισημαίνεις για τον "κουμπάρο", αφού αν τύχει και μας "γράψουνε" ψάχνουμε δεξιά κι αριστερά για το ποιος θα μας σβήσει την κλήση.

      Δυστυχώς και σ' αυτόν τον τομέα, τον τόσο κρίσιμο για τη ζωή και την ασφάλειά μας, η "τιμωρία" για τις παραβάσεις επιδέχεται... παρεμβάσεις.

      Τα δίκυκλα δεν είναι μόνο στις εθνικές, το πιο επικίνδυνο είναι μέσα στις πόλεις, ιδιαίτερα τώρα που "κι η κουτσή Μαρία" καβαλάει μηχανάκι. Πάνε όπου και όπως θέλουνε, τρέχουνε, προσπερνάνε αντικανονικά, μπαίνουν ανάποδα στους μονόδρομους, πάνω στα πεζοδρόμια, χωρίς κράνος, στο έλεος κυριολεκτικά του κάθε οδηγού αυτοκινήτου. Ο Θεός να τους φυλάει, αλλά ας κάνουμε όλοι μας μια προσπάθεια. Η ζωή είναι αναντικατάστατη κι είναι κρίμα να χάνονται ζωές έτσι, τσάμπα, πάνω στην άσφαλτο.

      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  4. άποψη μου είναι ότι φταίει ο κακός μας εαυτός για όλα......απο κει και πέρα το κράτος βλέπει την οδική ασφάλεια ως μέτρο είσπραξης ......να σαι καλά έθιξες ένα θέμα που καίει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα πάντα διδάσκονται, νομίζω. Μέσα από τη διαρκή και συστηματική διδασκαλία στα σχολεία, μέσα από στοχευμένα προγράμματα οδικής αγωγής, με το παράδειγμα στην οικογένεια.

      Όλα είναι στο χέρι μας, φτάνει να θελήσουμε να το κουνήσουμε δημιουργικά και συντονισμένα.

      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  5. Όταν κατεβαίνω Κρήτη τα καλοκαίρια, καθημερινά ακούω για θανατηφόρα τροχαία με νεαρούς κυρίως, που οδηγούν μεθυσμένοι.
    Αφού δεν σέβονται τη ζωή τους, τον ΚΟΚ θα σεβαστούν;
    Οι δρόμοι μας παραπέμπουν σε Μπανανία και δεν ξέρω πόσο ακόμα αίμα πρέπει να βάψει τους δρόμους για να ευαισθητοποιηθούμε.
    Ευάγγελε μπράβο για το θέμα σου και την πολύ σωστή τοποθέτησή σου.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία στην Κρήτη είναι το κάτι άλλο! 'Εχω κι εγώ την ευκαιρία τακτικά να βρίσκομαι και να οδηγώ εκεί και ξέρω από... "πρώτο χέρι". Νομίζω πάντως ότι το θέμα είναι πανελληνίων διαστάσεων και έτσι θα πρέπει να προσεγγίζεται απ' την πολιτεία.

      Δεν είναι τυχαίο, ότι τα περισσότερα από τα θανατηφότα τροχαία συμβαίνουν μέσα σε μεγάλα αστικά κέντρα, όπως το τραγικό συμβάν με την άτυχη αστυνομικό, που αποτέλεσε και το έρεθισμα μπορώ να πω για την παραπάνω ανάρτηση. Πολύ με συγκλονισε, με συγκίνησε και μ' άγγιξε το γεγονός. Μακάρι ν' αποτελέσει -έστω μ' αυτόν τον τραγικό τρόπο- την αφετηρία για την ευαισθητοποίηση και την εγρήγορση όλων μας. Μακάρι.

      Διαγραφή
  6. εδω βγαζεις το σκυλακι βολτα, και δεν μπορεις να περασεις απεναντι διοτι δεν σ'αφηνουν....
    εισαι στ'αμαξι και καθως προχωρας σε κατι στενακια βλεπεις ανθρωπους απολες τις ηλικιες να ειναι στο δρομο και να πηγαινουν σαν να μην τρεχει τιποτα!!!οταν τους κορναρεις και λες πεζοδρομιο δεν υπαρχει? σε κοιτανε σαν τον Ε.Τ.!!
    πας να περασεςι απο διαβαση στο φαναρι, και δεν μπορεις διοτι εχουν κανει καταληψη τα μηχανακια, και ενιοτε καποιος καραγκιοζης με το αυτοκινητο, που εχει περασει ακομα και το φαναρι, λες θα φυγει πρωτος (πως θα φυγει αραγε αφου ειναι μπροστα απο το φαναρι και δεν το βλεπει)....
    το θεμα παντως με τις μηχανες ειναι μαστιγα.!δεν φτανει που δεν μπορεις να κινηθεις αξιοπρεπως, σουρχεται και ο αλλος με τη μηχανη-παπι, και πρεπει να προσεχεις ΚΑΙ αυτον, γιατι αμα ξεκινησεις θα τον πατησεις τον μαλακα.!!!
    ασε τις οδηγαρες στα αμαξια, που οδηγουν και μιλανε στα κινητα και δε δινουνε δεκαρα τσακιστη, αν ειναι σε αριστερη λωριδα, αν βγαινει κατα λαθος απτη λωριδα, αν...!!!
    τερμα, δεν θελουμε αλλους νομους, θελουμε ανθρωπους που να υποστηριζουν τους υπαρχοντες νομους. Τελος.
    (υστ, σκεφτομαι σοβαρα να παρω μια καμερα για το ταμπλο, και να βγαζω οποτε μπορω τις μαλακιες του καθενα στο Utube!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι περιπτώσεις σαν κι αυτές που αναφέρεις άπειρες, που συνθέτουν μαζί με τόσες άλλες "ιδιαιτερότητες" την καθημερινότητά μας.

      Για όλες αυτές δεν χρειάζονται -όπως σωστά επισημαίνεις- κι άλλοι νόμοι, αλλαγή νοοτροπίας χρειάζεται, αναθεώρηση του τρόπου συμπεριφοράς μας κι ο καθένας πριν κοιτάξει τον απέναντι, να αναζητήσει και ν' αρχίσει από τις δικές του ελλείψεις, τα δικά του λάθη και τη δικιά του συμπεριφορά.

      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα